مواقع النجوم
مَواقِعُ‌النُّجوم
(یا: مواقعُ‌النُّجُومِ و مَطالِعُ أهلّةِالأَسرارِ و العلوم) نوشتۀ ابن عربی، در عرفان. ابن عربی خود معتقد است که این کتاب را از پسِ دو مرتبه‌ای که خداوند در خواب به او امر کرد تا بندگانش را نصیحت کند تدوین کرده است. وی، این کتاب را، که در ۱۱ روز نگاشته شده، در عالی‌ترین افق عرفان می‌داند و مقامی فراتر از آنچه در آن مکتوب است، در شریعت محمدی (ص) نمی‌شناسد. توفیق و آنچه بدان مربوط است، احسان، علم هدایت، قلب و کراماتِ آن، ذکر و فنای ذاکر در مذکور و مباحثی این‌گونه موضوع اصلی کتاب است. این رساله فصل‌بندی خاصی ندارد. شماری از سروده‌های خود مؤلف، که همچون دیگر اشعار او چندان قابل توجه نیست، هم در سراسر آن آمده است. این رسالۀ مختصر به‌چاپ رسیده است.