موسیقی فیلم
موسیقی فیلم (film score)
در کاربرد امروزی، موسیقی‌ای که مخصوص همراهی یک فیلم بر نوار صدا ساخته شده‌باشد. در دوران نخستین سینما، یک پوئم سمفونیک یک فیلم صامت بزرگ را آزادانه همراهی می‌کرد، یا نوازندگان مستقر در جایگاه ارکستر، موسیقی پس‌زمینه را با کمک‌گرفتن از فهرست تِم‌های کینوتِک بداهه‌نوازی می‌کردند. با ورود صدای اپتیکی بر روی فیلم، نوبت به موسیقی‌های کاملاً سینک‌شدۀ فیلم‌های هالیوودی رسید. آهنگ‌سازان پیرو سنت رُمانتیک اروپایی، ازجمله اریک فون کورنگُلد[۱]، ماکس اشتاینر[۲]، و فرانتس وکس‌مَن[۳]، در آغاز سعی کردند سبک سمفونیک را با تصاویر پرتحرک‌تری تطبیق دهند؛ مرحلۀ موفقیت‌آمیزتری از این حرکت انتقالی را متخصصان موسیقی فیلم‌های کارتونی، همچون اسکات برَدلی[۴]، به‌انجام رساندند. پس از ۱۹۵۰ نسل جوان‌تری مانند اَلِک نورث[۵] و اِلمر برنستاین[۶] لحن‌های ساده‌تر متمایل به جاز را برای این کار انتخاب کردند. ازجمله آهنگ‌سازان فیلم صامت عبارت‌اند از کامی سن ـ سانس[۷]، آرتور هونِگِر[۸]، و ادموند مایزِل[۹]، که موسیقی فیلم این آهنگ‌ساز برای فیلم رزمناو پوتمکین[۱۰] (۱۹۲۵) اثر سرگِی آیزنشتاین[۱۱] توسط مقامات توقیف شد. برخی آهنگ‌سازان فیلم‌های ناطق عبارت‌اند از ژرژ اوریک[۱۲]، آرون کوپلند[۱۳]، سرگِی پروکوفیف[۱۴]، ویلیام والتون[۱۵]، برنارد هرمَن[۱۶]، و اِنّیو مورّیکونه[۱۷].