مونتاله، ایوجنیو (۱۸۹۶ـ۱۹۸۱)
مونْتالِه، اِئوجِنیو (۱۸۹۶ـ۱۹۸۱)(Montale, Eugenio)
شاعر و نویسندۀ ایتالیایی. اشعار بدبینانۀ او نشاندهندۀ شور و جذبۀ شخصی، روانشناختی، و احساس نگرانی از تغییرناپذیری سرنوشت است. از نظر مونتاله زندگی جستوجوی بیثمری برای رسیدن به رستگاری است، با وجود این، شاعر در این جستوجو هیچگونه انعطافی نشان نمیدهد. آثار او عبارتاند از استخوانهای ماهی مرکب[۱] (۱۹۲۵)، فرصتها[۲] (۱۹۳۹)، و توفان و اشعار دیگر[۳] (۱۹۵۶، اثری که در آن شور، گرما و احساس نزدیکی بیشتری نشان میدهد). منتقد و مترجم بزرگی نیز بود، و برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات (۱۹۷۵) شد. مونتاله در جنووا[۴] بهدنیا آمد، طی جنگ جهانی اول افسر سواره نظام، مدیر کتابخانۀ ویسو[۵] در فلورانس (۱۹۲۹ـ ۱۹۳۸) و از ۱۹۴۷ از اعضای هیئت تحریریۀ روزنامۀ کوریردّلاسرا[۶] بود.