موهوی ـ ناج، لاسلو (۱۸۹۵ـ ۱۹۴۶)
موهوی ـ ناج، لاسْلو (۱۸۹۵ـ ۱۹۴۶)(Moholy-Nagy, Laszlo)
نقاش، مجسمه‌ساز و عکاس مجارستانی. در دهۀ ۱۹۲۰ با تأثیر از ساختگری[۱]، مجسمه‌هایی انتزاعی[۲] ساخت. از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۹ در مدرسۀ باوهاوس[۳] وایمار[۴]، و بعدها در امریکا به‌تدریس پرداخت. با مواد و مصالح و شیوه‌های مختلف طبع‌آزمایی کرد، که تکنیک‌های عکاسی را هم دربر‌می‌گرفت؛ از این طریق می‌خواست به مفاهیم غیرطبیعت‌گرا[۵] دست یابد. در پاریس، لندن، آمستردام، و نیز آلمان کار کرد، و در ۱۹۳۷ به امریکا رفت و تا آخر عمر در آن‌جا ماند. نوآوری‌هایش در آثار متنوع او تجلّی یافته‌اند: در کتا‌ب‌هایی همچون نقاشی، عکاسی، فیلم[۶] (۱۹۲۵) ودید نو[۷] (۱۹۲۹)؛ در فیلم مستندش با نام زندگی ساکن، برلین[۸] (۱۹۲۶)؛ و در طبع‌آزمایی‌هایش با مجسمه‌های جنبان[۹] در دهۀ ۱۹۲۰؛ و در آثاری که آن‌ها را «مودولاتورهای فضایی[۱۰]» می‌نامید ـ مجسمه‌هایی از پلکسی گلس[۱۱] و مواد دیگر. در دهۀ ۱۹۳۰ در مقام معلم و نظریه‌پردازی برجسته، در هنر و طراحی قرن ۲۰ تأثیر بسیاری گذاشت.