مارگای، میلتون (۱۸۹۵ـ۱۹۶۴)
مارْگای، میلْتون (۱۸۹۵ـ۱۹۶۴)(Margai, Milton)
دولتمرد و رهبر ملی‌گرای سیرالئون و نخست‌وزیر آن کشور (۱۹۵۹ـ۱۹۶۴). در ۱۹۴۰ به عضویت شورای این کشور تحت‌الحمایه درآمد و در بنیاد‌گذاری حزب خلق سیرالئون[۱] در ۱۹۵۱ سهم داشت و در مبارزه برای استقلال سیرالئون نقش مهمی ایفا کرد. از ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۸ وزیر ارشد و از ۱۹۵۹ نخست‌وزیر حکومتی ائتلافی بود و سیرالئون را به‌سوی استقلال کامل در ۱۹۶۱ رهنمون شد. در امور بین‌المللی نفوذ تعدیل‌کننده‌ای در معاصرانش در سایر کشورهای افریقایی داشت. پس از مرگش، آلبرت مارگای[۲] (۱۹۱۰ـ۱۹۸۰)، برادر ناتنی او، رهبر حزب، نخست‌وزیر، و جانشین او شد. میلتون مارگای در مدارس مُبلّغان مذهبی کاتولیک در کالج فورا بِی[۳]، واقع در کالج دانشگاهی فری‌تاون[۴]، درس خواند و در دانشگاه دارمِ[۵] انگلستان دانشنامۀ دکتری دریافت کرد. از ۱۹۲۸ تا ۱۹۵۰ پزشک بلندپایۀ حکومت در سیرالئون بود. در ۱۹۵۰ لقب سِر گرفت.