نزاکت ادبی

نزاکت ادبی

(یا: توازن ادبی) معادل اصطلاح فرانسوی biensèances؛ در مکتب‌های کلاسیسیسم و نئوکلاسیسیسم، اصولی که بر پایۀ آن باید میان عناصر و کنش‌های اثر ادبی گونه‌ای همگونی و توازن باشد. نزاکت ادبی دو جنبۀ بیرونی و درونی دارد؛ نخست آن‌که رفتارهای شخصیت اثر و ویژگی‌های آن باید با آنچه در جهان واقعی یافت می‌شود، منطبق باشد، مثلاً پادشاه باید رفتاری شاهانه داشته باشد؛ دوم آن‌که این رفتارها و ویژگی‌ها باید با آنچه از او در اثر ترسیم شده است، سازگار باشد. نزاکت ادبی عامل ثبات در داستان یا نمایش و شخصیت‌های آن است.