نوسبام، مارتا (۱۹۴۷)
نوسْبام، مارتا (۱۹۴۷)(Nussbaum, Martha)
(نام اصلی: مارتا کریون[۱]) بانوی فیلسوف امریکایی، متخصص در فلسفۀ قدیم، فلسفۀ سیاسی، و اخلاق. در نیویورک به‌دنیا آمد و در دانشگاه نیویورک تئاتر و ادبیات کلاسیک خواند. دکتری فلسفه‌اش را در ۱۹۷۵ از دانشگاه هاروارد گرفت. در این بین با آلن[۲] نوسبام ازدواج کرد (در ۱۹۸۷ از او جدا شد) و به دین یهود گروید. در دهۀ ۱۹۷۰ و اوایل دهۀ ۱۹۸۰ در هاروارد فلسفه و ادبیات کلاسیک تدریس کرد و سپس به دانشگاه براون[۳] رفت. در ۱۹۸۵ با انتشار کتاب شکنندگی خیر[۴] دربارۀ اخلاق در روزگار باستان به شهرت رسید. در دهۀ ۱۹۸۰ همکاری با آمارتیا سن[۵] را در زمینۀ مسائل توسعه و اخلاق آغاز، و با او رویکرد توانایی‌محور[۶] به توسعه را مطرح کرد که توانایی‌ها (آزادی‌های بنیادین مانند امکان زندگی تا کهن‌سالی و شرکت در فعالیت‌های اقتصادی و سیاسی) را مؤلفه‌های توسعه، و فقر را عدم توانایی می‌داند. برخی از آثار اوست: معرفت عشق[۷] (۱۹۹۰)؛ کیفیت زندگی[۸] (۱۹۹۳)؛ عدالت شاعرانه[۹] (۱۹۹۶)؛ جنسیت و عدالت اجتماعی[۱۰] (۱۹۹۸)؛ زنان و توسعۀ انسانی[۱۱] (۲۰۰۰)؛ مرزهای عدالت[۱۲] (۲۰۰۵).