هانتر، جان (۱۷۲۸ـ۱۷۹۳)
هانتِر، جان (۱۷۲۸ـ۱۷۹۳)(Hunter, John)
جراح اسکاتلندی، آسیب‌شناس[۱]، و کالبدشناس مقایسه‌ای[۲]. بر روش‌های علمی دقیق تأکید داشت و برای نخستین‌بار به ماهیت گوارش[۳] پی برد. در لنکشر[۴] زاده شد و در لندن، زیرنظر برادر بزرگش ویلیام هانتر[۵] (۱۷۱۸ـ۱۷۸۳)، کالبدشناس و متخصص زایمان[۶]، درس خواند. مجموعۀ نمونه‌هایی را که ویلیام هانتر گردآوری و آماده کرده است در موزۀ هانتری دانشگاه گلاسگو[۷] نگهداری می‌کنند. مجموعۀ جان هانتر نیز در کالج سلطنتی جراحان[۸] لندن قرار دارد. جان هانتر آزمایش‌های گسترده‌ای روی حیوانات صورت داد و همیشه تعدادی نمونۀ حیوانی برای تشریح در باغ خود نگه می‌داشت. او تعدادی جسد نیز از کسانی که اجساد تازه را برای فروش به جراح‌ها می‌دزدیدند خرید و آن‌ها را تشریح کرد. در اواخر دهۀ ۱۷۶۰، به منصب عالی جراحی در بیمارستان سنت‌جورج[۹] لندن رسید و پزشک جورج سوم شد. هنگام خدمت در گروه جراحی ارتش، در جنگ‌های هفت‌ساله، اطلاعات لازم برای تهیۀ مقاله‌ای در زمینۀ زخم ناشی از گلوله را جمع‌آوری کرد. هانتر بررسی‌هایی دربارۀ لنف، گردش خون، حس بویایی، ساختمان استخوان و دندان، و بیماری‌های گوناگون صورت داد و هنگام آزمایش‌هایی در زمینۀ پیوندزدن بافت‌ها، یکی از دندان‌های انسان را به تاج خروس پیوند زد. غالباً آزمایش‌ها را روی خودش اجرا می‌کرد و سرانجام، براثر سیفلیس[۱۰] درگذشت. او برای اثبات این‌که سیفلیس نوعی سوزاک[۱۱] است، خود را به این بیماری مبتلا کرده بود.