هانتینگتون، الزورت (۱۸۷۶ـ۱۹۴۷)
هانْتینْگتون، اِلزوُرت (۱۸۷۶ـ۱۹۴۷)(Huntington, Ellsworth)
جغرافــی‌دان، کاشــف، و نویسندۀ امریکایی. محور آثارش را تأثیر آب‌و‌هوا بر وراثت انسانی و تمدن تشکیل می‌دهد. از ۱۸۹۷ تا ۱۹۰۱ استاد کالج فرات[۱] در ترکیه بود؛ در این سال به اکتشاف در درّه‌های رود فرات[۲] پرداخت. از ۱۹۰۳ تا ۱۹۰۶ بارها به آسیای مرکزی سفر کرد. در ۱۹۰۷ تدریس را در دانشگاه ییل[۳] آغاز و کتاب نبض آسیا[۴] را منتشر کرد، که در آن نظریۀ مهاجرت‌های مغول و منچو[۵] درنتیجۀ تغییرات اقلیمی را مطرح کرده است. حرفۀ آموزشی او با سفر اکتشافی به فلسطین (۱۹۰۹) و بررسی‌های متعدد (۱۹۱۰ـ۱۹۱۳) در زمینۀ آب‌و‌هوای امریکا، مکزیک، و امریکای مرکزی به‌منزلۀ پژوهشگرِ بنیاد کارْنِگی[۶]، در واشینگتن دی‌سی[۷]، متوقف شد. در ۱۹۱۷ پژوهشگر جغرافیا در ییل[۸] شد و تا زمان بازنشستگی در ۱۹۴۵، تمام وقت خود را به جغرافیای فرهنگی و مطالعات اقلیمی اختصاص داد. آثار متنوعی دارد، اما آنچه جلب توجه می‌کند، علاقۀ او نسبت به تأثیر شرایط اقلیمی بر وراثت و تمدن است. رویکرد او در مطالعات جغرافیایی، که گاه آن را جبر زیست‌محیطی[۹] نامیده‌اند، به بروز این ادعا منجر شد که مردم ساکن در منطقۀ معتدل[۱۰] از مردم ساکن در مناطق استوایی و میانی برترند. از جمله آثار اوست: تمدن و شرایط جوّی[۱۱] (۱۹۱۵، چاپ دوم در ۱۹۲۴)، ویژگی نژادها[۱۲] (۱۹۲۴)، زیستگاه بشر[۱۳] (۱۹۲۷)، و محرک‌های تمدن[۱۴] (۱۹۴۵).