هرس جنگل
هَرَس جنگل (coppicing)
هرس کامل درخت‌زاری که در آن درختان را از نزدیکی سطح زمین، و در فواصل زمانی منظم، معمولاً هر سه تا بیست سال، قطع می‌کنند تا به رشد پاجوش و اندام‌های هوایی از پایه کمک کنند. این شکلِ جنگل‌‌کاری زمانی در اروپا به‌منظور تولید مقادیر فراوانی شاخه‌های نازک برای سوزاندن، حصارکشی و غیره، به‌خصوص برای درختان فندق و شاه بلوط معمول بود، اما برای درختان توسکا، اوکالیپتوس، افرا، سپیدار و بید نیز اجرا می‌شد. بیشۀ حاصل را شاخه‌زاد[۱] می‌گفتند. قدمت شاخه‌زاد برخی از جنگل‌های بریتانیا، مانند جنگل اپینگ[۲] در نزدیکی لندن، به قرون وسطا برمی‌گردد.