والسا، لخ (۱۹۴۳)
والِسا، لِخ (۱۹۴۳)(Walesa, Lech)
رهبر اتحادیۀ کارگری لهستان، از ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۵ رئیس‌جمهور آن کشور. از اعضای مؤسس جنبش اتحادیۀ آزاد کـارگری هـمـبـستگی[۱] بود که در جریان اعتصابات اوت ۱۹۸۰ در کـارگــــــــاه کــشتـی‌سازی گدانــسک[۲] در چالش با حکومت کمونیستی سربرآورد. والسا این جنبش را رهبری کرد و آن را به صورت نیرویی ملی درآورد. در ۱۹۸۳، به پاس همکاری با جنبش همبستگی، جایزۀ صلح نوبل دریافت کرد. پس از انتخاب شدن به ریاست جمهوری، رفته‌رفته از همبستگی فاصله گرفت، و در ۱۹۹۷ حزبی دموکرات مسیحی تشکیل داد که تأثیری بر حیات سیاسی لهستان نگذاشت. والسا، که سخنران و مذاکره‌کنندۀ متبحری بود، به عنوان برق‌کار کارگاه کشتی‌سازی لنین در گدانسک به سازماندهی اتحادیۀ کارگری دست زد و در سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۷۶ رهبری رشته‌ای از اعتصابات را بر عهده داشت. در اوت ۱۹۸۰ موفق شد که حکومت را وادار به بهسازی شرایط کار و دادن امتیازاتی سیاسی کند. پس از برقراری حکومت نظامی در دسامبر ۱۹۸۱، به زندان افتاد. او، در مقام کاتولیکی مؤمن، در مذاکراتش با مقام‌های حکومت از پشتیبانی سلسله‌مراتب کلیسا برخوردار بود. در ۱۹۹۰ به ریاست جمهوری رسید، اما به‌سبب ناتوانی آشکار از همکاری با پارلمانی که اعضای آن در انتخابات آزاد برگزیده شده بودند و درگیری با متحدان و مشاوران پیشین خود، به‌ویژه تادئوش مازوویتسکی[۳]، پایگاه قدرتش را از دست داد. در ۱۹۹۵، در انتخابات ریاست جمهوری از اَلکساندر کواشنیفسکی[۴] سوسیال دموکرات شکست خورد. اگرچه همچنان نقش فعالی در سیاست لهستان دارد، از نفوذ چندانی برخوردار نیست. ماریان کشاکلفسکی[۵]، رهبر اتحادیۀ کارگری همبستگی، عملاً جلوی همۀ تلاش‌های والسا را برای بهره‌گیری از این اتحادیه به مثابۀ سکوی پرشی جهت مشارکت بیشتر در مسائل سیاسی لهستان گرفته است.