واپس رانی
واپَسرانی (repression)
(یا: سرکوب) در روانشناسی، فرآیند ذهنی بیرون راندن تصورات، محرکها یا خاطرات ناخوشایند از هشیاری[۱] برای ایجاد ثبات روانی در شخص. براساس نخستین آثار زیگموند فروید[۲]، روانپزشک اتریشی، واپسرانیها با سانسور[۳] کنترل میشوند. بنابر فرضیۀ فروید، سانسور، مکانیسم یا عاملی است که موجب میشود تصورات، خاطرات و امثال آن فقط در صورت دگرگونی یا مسخشدن، مثلاً بهصورت رؤیا[۴]، از ناهشیار (ناخودآگاه)[۵] وارد هشیاری شوند.