ویزل، تورستن (۱۹۲۴)

ویزِل، تورسْتِن (۱۹۲۴)(Wiesel, Torsten)

دانشمند سوئدی علوم عصب‌شناسی. او و دیوید هانتر هوبل، به‌سبب تحقیق در زمینۀ درک بینایی، جایزۀ نوبل فیزیولوژی و پزشکی ۱۹۸۱ را دریافت کردند. راجر دبلیو اسپری، که در زمینۀ اختصاصی‌شدن عملکرد نیمکره‌های مخ تحقیق کرده بود، نیز با آنان در این جایزه سهیم بود. پیامی که چشم به مغز می‌فرستد، به‌مثابۀ رمزی است که فقط مغز معنی آن را درک می‌کند. ویزل و هابل این رمز را کشف کردند. به این منظور، آنان علایم را از یاخته‌های عصبی لایه‌های متفاوت مغز استخراج کردند و توانستند نشان‌ دهند که مغز چگونه بخش‌های متفاوت تصویر تشکیل شده روی شبکیۀ چشم را می‌خواند و تفسیر می‌کند. همچنین، ثابت کردند که توانایی تفسیر پیام‌های بینایی کمی پس از تولد پدید می‌آید. ویزل در اوپسالا زاده شد. از ۱۹۵۴، پژوهش‌هایش را با مطالعه‌ی اصول فیزیولوژی عصبی در مؤسسه کارولینسکای اوپسالا آغاز کرد. یک سال بعد، برای گذراندن دورۀ فوق تخصصی به مؤسسۀ ویلمر، دانشکدۀ پزشکی جان هاپکینز، واقع در بالتیمور مریلند، دعوت شد. در ۱۹۵۸، هابل بیست سال بود که در آن آزمایشگاه کار می‌کرد. در ۱۹۵۹، ویزل و هابل به‌همراه استادشان، استفن کافلر، به دانشکدۀ پزشکی هاروارد رفتند. در ۱۹۷۳، ویزل به ریاست گروه عصب‌زیست‌شناسی هاروارد رسید.

 

---