ویکتوریا، دریاچه
ویکتوریا، دریاچه (Lake Victoria)
(یا: ویکتوریا نیانزا[۱]) پهناورترین دریاچۀ افریقا و سومین دریاچۀ بزرگ آب شیرین جهان. بیش از ۶۸,۸۰۰ کیلومتر مربع مساحت دارد. طول آن ۴۱۰ کیلومتر و ژرفای متوسط آن ۸۰ متر است. روی خط استوا[۲] و در ارتفاع ۱,۱۳۶ متری از سطح دریا بین اوگاندا، کنیا، و تانزانیا قرار دارد و یکی از سرچشمه‌های رود نیل است. جان هنینگ اِسپیک[۳]، کاشف بریتانیایی، اولین فرد اروپایی بود که در ۱۸۵۸ از این دریاچه دیدن کرد و دریافت که آن، سرچشمۀ نیل ابیض (سفید)[۴] است؛ او نام ملکه ویکتوریا[۵] را بر آن نهاد. میزان آب این دریاچه در ژوئیه به‌حداکثر و در نوامبر به‌حداقل می‌رسد و حداکثر مقدار آب آن ۱,۱۰۰ میلی‌متر است. دریاچۀ ویکتوریا ذخیرۀ اصلی رود نیل را تشکیل می‌دهد، که در جینجا[۶]، یعنی محل طرح برقابی آبشار اوئن[۷]، این دریاچه را ترک می‌کند. از زمان احداث سد آبشار اوئن در دهۀ ۱۹۵۰، زهکشی از دریاچۀ مزبور کنترل‌شده و به‌لحاظ فنی به مخزن آب تبدیل شده است. صنعت مهم آن ماهی‌گیری است. خدمات دریایی حمل مسافر و کالا بین بسیاری از بندرهای حاشیۀ این دریاچه شامل معبرهای قطار بین کیسومو[۸]، موسوما[۹]، اموانزا[۱۰]، و جینجا ارائه می‌شود.