پاولوس سمیساطی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

پاولوس سُمَیساطی (Paul of Samosata)

اسقف انطاکیه[۱] (ح ۲۶۰ـ ح ۲۶۸م)، واضع نظریۀ یگانه‌باوری پویا[۲] و یکی از واضعان نظریۀ پسرخواندگی عیسی[۳]. او معتقد بود عیسی فقط از این حیث خداوند است که قوه یا اثری از خدای پدر در عیسی، شخص انسانی خدا، حلول کرده است. عقاید پاولوس و نیز سلوک شخصی او و علایق مالی‌اش را شوراهای متعددی در انطاکیه محکوم کردند. در ۲۶۸م از اسقفی عزل شد، اما در این مقام ماند تا زمانی که رومیان زنوبیا[۴]، ملکۀ پالمیرا[۵]، که حامی او بود را سرنگون کردند (۲۷۲م).

 

 


  1. Antioch
  2. dynamic monarchianism
  3. adoptionism
  4. Zenobia
  5. Palmyra