پاچنبری
پاچَنْبَری (club-foot)
در انسان، نوعی بدشکلی[۱] پا. مانع از ایستادن طبیعی می‌شود. در این حالت، کف پاها صاف روی زمین قرار نمی‌گیرند. شایع‌ترین حالت آن پااسبی درون‌گرد[۲] است که در آن، کف پا به طرف پایین و داخل منحرف شده است و بیمار به اجبار روی لبۀ خارجی پا راه می‌رود. این بدشکلی با دست‌ورزی[۳]، آتل‌بندی[۴] یا جراحی اصلاح می‌شود. پاچنبری عارضه‌ای مادرزادی یا اکتسابی است. گسترۀ وسیعی از بیماری‌های دستگاه عصبی، ازجمله فلج مغزی[۵] یا فلج اطفال[۶]، موجب پاچنبری اکتسابی‌اند. میزان مبتلایان به پاچنبری مادرزادی در انگلستان، یک در هزار تولدِ زنده است. این عارضه در نوزادان پسر شایع‌تر و تا حدی ارثی است. کالکانئووالگوس[۷] عارضه‌ای مشابه پاچنبری است که در نوزادان نسبتاً شایع است. در این حالت، پاشنه برجسته است و نوک پا به پایین خم نمی‌شود. این حالت که در اولین فرزندان خانواده‌ها فراوان‌تر است با ماساژ و کششِ پا درمان می‌شود. در موارد مقاوم، از آتل و کفش‌های مخصوص استفاده می‌کنند.