چهارقل

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

چهارقُل
(در لحنِ محاوره: چارقُل) در اعتقاد مذهبی ایرانی، دعایی شامل آیه‌های نخستین چهار سورۀ اخلاص، کافرون، فلق، ناس. وجه تسمیۀ آن به چارقُل آن است که هریک از این چهار آیه، با عبارتِ «قُل»، به‌معنیِ «بگو»»، آغاز می‌شوند. مواقع کاربرد چهارقل: ۱. مشایعت‌کننده برای بدرقۀ مسافر (← آینه‌قرآن) آن را می‌خواند؛ ۲. احضارکنندۀ ارواح هر «قُل» را بر گوشۀ کاغذی چهارگوش می‌نویسد؛ ۳) زنِ پابه‌زا اگر ذکر چهارقل مکرر کند موعد زایمانش زودتر فرا رسد؛ ۴. جام چهل کلید را، که بر سطوح داخلی و بیرونی آن، به خط خوش این چهار آیه نقر کنند.