کانال سویز، بحران
کانال سوئز، بحران (Suez Crisis)
رویارویی نظامی از اکتبر تا دسامبر ۱۹۵۶، هنگامی‌که ناصر، رئیس‌جمهور مصر، کانال سوئز[۱] را ملی اعلام کرد. اسرائیل در تلاش برای استقرار مجدد کنترل بین‌المللی بر کانال به مصر حمله کرد، که درپی آن انگلیس و فرانسه نیز در کانال سوئز نیرو پیاده کردند. محکومیت گستردۀ بین‌المللی، انگلستان و فرانسه را مجبور به عقب‌نشینی کرد. این بحران منجربه کناره‌گیری آنتونی ایدن[۲]، نخست‌وزیر انگلستان، شد. در کنفرانس نیروهای دریایی در لندن، رابرت منزیز[۳]، نخست‌وزیر استرالیا، برای حل‌وفصل مناقشه در قاهره تعیین شد. مأموریت او موفقیت‌آمیز نبود. دخالت نظامی با اعتراض شوروی و مخالفت شدید داخلی روبه‌رو شد و امریکا از آن حمایت نکرد. در دوران بحران سوئز، سیاست جنگ سرد[۴] اعمال شد و انگلستان و فرانسه خود را ناتوان از آن می‌یافتند که همانند زمان پیش از جنگ جهانی دوم مستقل از امریکا عمل کنند. روابط انگلستان، فرانسه، و استرالیا با امریکا طی این دوران بسیار متشنج بود. شوروی در آن زمان درپی بسط نفوذ خود در افریقا بود و مصر را کشوری مهم می‌دانست و می‌کوشید روابط دوستانه‌ای با آن کشور برقرار کند. حمایت شوروی از مصر در دوران بحران سوئز نفوذ آن کشور را در منطقه افزایش داد، و این امر در دهۀ ۱۹۶۰، که شوروی تأمین‌‌کنندۀ عمدۀ هزینۀ سد بلند آسوان[۵] در مصر بود کامل شد. بنابراین، بحران سوئز در جنگ سرد و نیز در برخورد میان مصر و قدرت‌های استعماری سابق فرانسه و بریتانیا نقش مهمی داشت.