کریستیان اچ وایسه

کریستیان اچ وایسه(1866-1801)

فیلسوف آلمانی متولذ لایپزیگ. او تحصیلات خود را در لایپزیگ به اتمام رساند و در همانجا به تدریس اشتغال ورزید. او در ابتدا هگلی مشرب بود؛ اما از وحدت وجود و عقل گرایی انتزاعی آن سرخورده شد و به همراهی پسر فیشته نظامی فلسفی موسوم به «خداشناسی نظری» بنا کرد. نکتهی اصلی در این نظام دوری جستن از یکی دانستن خدا و امر مطلق بود . او برای وحی و تاریخ در تفکر فلسفی در باره‌ی الوهیت نقش قائل بود. انسان شخص آزاد متناهی دانسته می‌شد که در مرکز آن شخص نامتناهی خداوند قرار دارد .

آثار اصلی او ،مفهوم الوهیت(1833)، اوصاف اصلی مابعدالطبیعه(1835)، فلسفه جزمی یا فلسفه مسیحیت، در سه جلد(1862-1855) و روانشناسی و عقیده به بقای نفس (1869) است.