کوخر، امیل (۱۸۴۱ـ ۱۹۱۷)
کوخِر، اِمیل (۱۸۴۱ـ ۱۹۱۷)(Kocher, Emil)
| اِمیل کوخِر Emil Kocher | |
|---|---|
| زادروز |
1841م |
| درگذشت | 1917م |
| ملیت | سوئیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه برن |
| شغل و تخصص اصلی | جراح |
| گروه مقاله | پزشکی |
| جوایز و افتخارات | نوبل پزشکی (1909) |
جراح سوئیسی. جایزۀ نوبل پزشکی ۱۹۰۹ را بهسبب پژوهش در زمینۀ فیزیولوژی، آسـیـبشنـــاسی، و جـراحی غدۀ تیروئید[۱] بهدست آورد. ۴۵ سال استاد جراحی بالینی دانشگاه برن[۲] بود. در برن زاده و از دانشگاه همان شهر فارغالتحصیل شد. مطالعاتش را در برلین، زیر نظر جوزف لیستر[۳] در لندن، و نیز در پاریس و وین[۴] ادامه داد. پس از بازگشت به برن[۵] در ۱۸۷۲، به ریاست مرکز جراحی دانشگاه رسید. او غدۀ تیروئید برخی از بیمارانش را کاملاً برداشت و دریافت که بهدنبال این عمل، بیمارانش دچار کرتینیسم[۶] شدند. برای پیشگیری از بروز این مشکل، کوخر در عملهای بعدی بخشی از تیروئید را در محل باقی میگذاشت تا هورمون تیروکسین[۷] لازم برای بدن را تولید کند. این کار او باعث شد پژوهشهای متعدد دیگری در زمینۀ تیروئید صورت گیرد و نقطۀ شروعی برای یافتن درمان دارویی بیماریهای آن شد. علاوهبر این، کوخر بهسبب استفاده از روشهای گندزدایی[۸]، ابداع روشی برای جاانداختن دررفتگی شانه[۹]، و مهارتش در جراحی مغز، معده، و کیسۀ صفرا شهرت دارد.