گراو سان مارتین، رامون (۱۸۸۷ـ۱۹۶۹)
گراو سان مارْتین، رامون (۱۸۸۷ـ۱۹۶۹)(Grau San Martin, Ramon)
سیاستمدار و رئیس‌جمهور کوبا (۱۹۳۳ـ۱۹۳۴؛ ۱۹۴۴ـ۱۹۴۸). به سرنگونی دیکتاتور خراردو ماچادو[۱] در ۱۹۳۳، و جانشین او، کارلوس مانوئل دو سِسپِدِس[۲]، کمک کرد و خود رئیس‌جمهور موقت شد. سیاست‌های او از نظر امریکا بیش از حد تندروی داشت. و با کودتای فولخنسیو باتیستا[۳] در ۱۹۳۴ سرنگون شد. در ۱۹۴۴ که رئیس‌جمهوری شد به سانسور مطبوعات پایان داد و اصلاحات را در زمینه‌های آموزشی، بهداشت، و مسکن آغاز کرد. در طی ریاست جمهوری کارلوس پریوسوکاراس[۴] از ۱۹۴۸ نیز دورادور ادارۀ امور را دردست داشت. فساد فراگیر و سوءاستفاده از موقعیت به سلب حمایت از او منجر گردید، اما موفقیت‌های اقتصادی او به پریو، نامزد دلخواه او، امکان پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۴۸ را داد. گراو پس از شکست از باتیستا در انتخابات ریاست جمهوری پُر از تقلب ۱۹۵۴ از سیاست کناره گرفت. او در پینار د ریو[۵]، در غرب کوبا زاده شد و در دانشگاه هاوانا[۶] پزشکی خواند، و بعداً استاد همان دانشگاه شد. پیش از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۴۴، رقیب باتیستا در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۴۰ بود، اما در انتخابات دستکاری شد و او شکست خورد.