گولیارد

گولیارد (Goliard)

هریک از طلاب و کشیشان سرگردان قرون وسطا در انگلستان، فرانسه و آلمان. شهرت آنان بر پایۀ اشعار هجوآمیزشان در ستایش عیش و خوش‌گذرانی است. گولیاردها خود را از پیروان اسقف گولیاس افسانه‌ای می‌دانستند. آنان کشیشانی بودند که از کسوت روحانی محروم شده بودند، محل اقامت ثابتی نداشتند، و بیشتر در‌پی زندگی بی‌بندوبار بودند. هجوهای گولیاردها همواره متوجه دستگاه کلیسا و پاپ بود. در ۱۲۲۷م شورای تریر شرکت گولیاردها را در مراسم کلیسا ممنوع ساخت. درپی فرمان‌های دیگر سرانجام امتیازات روحانی از گولیاردها پس گرفته شد. کلمۀ گولیارد در نهایت معنی روحانی‌اش را از دست داد و در قرن ۱۴م به معنای کلی ژانگلور یا خنیاگر به ادبیات فرانسه و انگلیسی راه یافت (معنایی که در پیِرْز پلاومن و آثار جفری چاسر یافته است). مجموعۀ مهم اشعار لاتینی و ترانه‌های گولیاردها در ستایش شراب و خوش‌گذرانی در اواخر قرن ۱۹ در کتاب کارمینا بورانا منتشر شد که از نسخه‌ای خطی متعلق به قرن ۱۳م در مونیخ با همان نام گرفته شده بود. بسیاری از اشعار این اثر را جان اَدینگتون سیموندز در اثرش، شراب، زنان و ترانه (۱۸۸۴)، ترجمه کرد. این مجموعه همچنین مشتمل بر دو متن کامل بازماندۀ نمایش‌های تعزیۀ مسیح از قرون وسطاست ـ یکی همراه با موسیقی و یکی بدون موسیقی.

 

---