یازجی، ورده (کفرشیما ۱۸۳۸ـ اسکندریه ۱۹۲۴)
یازِجی، وَردَه (کَفرشیما ۱۸۳۸ـ اسکندریه ۱۹۲۴)
بانوی شاعر لبنانی و دختر ناصیف یازجی. در خانه صرف و نحو آموخت و سپس در مدرسۀ فرانسوی بیروت به تحصیل پرداخت (۱۸۴۰). سرودن شعر را در سیزده‌سالگی آغاز کرد. در ۱۸۶۶ ازدواج کرد و صاحب پنج فرزند شد، اما به نوشتن و سرودن ادامه داد. پس از مرگ همسرش (۱۸۹۹) به اسکندریه رفت و تا پایان عمر همان‌جا زیست. مجموعۀ اشعارش، باغ گل‌سرخ، در بیروت منتشر شد (۱۸۶۷)، و سپس با اضافاتی در بیروت (۱۸۸۶ـ۱۸۸۷) و قاهره (۱۹۱۴) تجدید چاپ شد. قسمت اعظم سروده‌های ورده مرثیه است. چند قطعه نیز خطاب به زنان شاعر، به‌ویژه وَردَة‌التُرک، و عایشه تیمور گفته است. مقالاتی هم در نشریات ادواری، به‌ویژه الضیاء، دارد. مقالۀ چهار قسمتی او با نام زن شرقی در ۱۹۰۶ انتشار یافت.