نمایش مبدأ برای استوکس، جورج گبریل (۱۸۱۹ـ۱۹۰۳)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =جورج گبریل استوکس 
|نام =George Gabriel Stokes 
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=بارونت اول
|زادروز=اسکرین، اسلایگو ۱۸۱۹م
|تاریخ مرگ=۱۹۰۳م
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرلندی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=دانشگاه های بریستول و کیمبریج
| شغل و تخصص اصلی =فیزیک دان
|شغل و تخصص های دیگر=ریاضی دان
|سبک =
|مکتب =
|سمت =استاد ریاضی در کرسی لوکازی، دانشگاه کیمبریج (۱۸۴۹)
|جوایز و افتخارات =دریافت لقب بارونت اول (۱۸۸۹)
|آثار =مقالاتی در فیزیک و ریاضی (۱۸۸۰ـ۱۹۰۵)، دربارۀ نور (۱۸۸۴ـ۱۸۸۷)، و خاطرات و مکاتبات علمی (۱۹۰۷)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =فیزیک و مکانیک
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
[[پرونده:11277700.jpg|بندانگشتی|جورج گبریل استوکس]]
اِستوکْس، جورج گبریل (۱۸۱۹ـ۱۹۰۳)(Stokes, George Gabriel)

فیزیک‌دان ایرلندی. در زمینۀ گران‌روی<ref>viscosity 
</ref> (مقاومت دربرابر حرکت نسبی) شاره‌ها تحقیق می‌کرد. این تحقیقات منجربه عرضۀ قانون استوکس<ref>stockes' law </ref> شد که برای اجسام کروی‌شکلی به کار می‌رود که در مایعی درحال سقوط‌اند. در این فرمول، F نیرویی است که مایع بر جسم وارد می‌کند، η گران‌روی مایع است، و r و v به ترتیب شعاع و سرعت جسم‌اند. در ۱۸۸۹، استوکس لقب بارونت اول گرفت. در ۱۸۵۲، پدیدۀ فلوئورتابی<ref>fluorescence </ref> را اولین‌بار توضیح داد و این اصطلاح را نیز وضع کرد. او متوجه شد که در این پدیده، نور فرابنفش ابتدا جذب و سپس به صورت نور مرئی گسیل می‌شود. همین امر سبب شد که فلوئورتابی را به صورت روشی برای بررسی طیف‌های فرابنفش به‌کار ببرد. استوکس در اسکرین<ref>Skreen </ref>، واقع در استان [[اسلایگو]]<ref>Sligo </ref>، زاده شد. در دانشگاه‌های بریستول<ref>Bristol </ref> و [[دانشگاه کیمبریج|کیمبریج]] درس خواند. در ۱۸۴۹، در دانشگاه کیمبریج به استادی ریاضی در کرسی لوکازی<ref>Lucasian </ref> برگزیده شد. در اواخر دهۀ ۱۸۴۰، پژوهش استوکس در زمینۀ [[دینامیک]] شاره‌ها سبب شد که اثیر، محیطی فرضی برای انتشار امواج نور، را بررسی کند. او در این بررسی نشان داد که قوانین [[نورشناسی]]<ref>optics</ref> در صورتی برقرارند که زمین، ضمن حرکت در فضا، اثیر را هم با خود بکشد، و بدین‌سان نتیجه گرفت که اثیر باید ماده‌ای کشسان باشد که همراه با زمین جاری می‌شود. در ۱۸۵۴، متوجه شد که طیف خورشید متشکل از طیف‌های عناصری است که [[خورشید]] را می‌سازند. همچنین، پی‌برد که [[فرانهوفر، خطوط|خطوط تاریک فرانهوفر]]<ref> dark fraunhofher lines </ref> در طیف خورشید در واقع خطوط طیفی عناصری است که در لایه‌های بیرونی سطح خورشید قسمتی از نور را جذب می‌کنند. بعضی از آثار او عبارت‌اند از ''مقالاتی در فیزیک و ریاضی''<ref>''Mathematical and Physical Papers'' </ref> (۱۸۸۰ـ۱۹۰۵)، ''دربارۀ نور''<ref>''On Light'' </ref> (۱۸۸۴ـ۱۸۸۷)، و ''خاطرات و مکاتبات علمی''<ref>''Memoires and Scientific Correspondence''</ref> (۱۹۰۷).

&nbsp;

----

[[Category:فیزیک و مکانیک]] 
[[Category:(فیزیک و مکانیک)اشخاص و آثار]]
<references />