نمایش مبدأ برای باعلوی، عبدالرحمان (۱۲۶۲ـ حیدرآباد ۱۳۴۱ق)


باعَلَوی، عبدالرحمان (۱۲۶۲ـ حیدرآباد ۱۳۴۱ق)<br>
(معروف به ابن شهاب‌الدین تَریم) عالم، فقیه و شاعر شیعی عرب. در ۱۲۸۶ق به حجاز رفت و نزد فضل پاشا علوی از احمد بن زینی دَحلان درس گرفت. در ۱۲۸۸ق به عدن و خاور دور سفر کرد و چهار سال در جزیرۀ جاوه بود. در ۱۳۰۲ق به حجاز، مدینه، مصر، شام، بیت‌المقدس و استانبول رفت و در استانبول با سلطان عبدالحمید دوم عثمانی ملاقات کرد. سپس به هندوستان رفت و در حیدرآباد اقامت گزید. در زمینه‌های فقه، هندسه، حساب، منطق، طبیعیات و انساب صاحب تألیفاتی است. از آثارش:'' الحَمِیّة من مِضارالرَقِیّة''؛ ''النِظام''؛ ''الاِسْعاف؛ الذَّریعَه''؛'' الکَشْف''؛ ''التَذْکیر''؛ ''نَزْهَةالاَلباب فی ریاضِ‌الاَنساب''؛ ''دیوان شعر''.
<br><!--12069800-->
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]
[[رده:ریاضیات]]
[[رده:(ریاضیات)اشخاص و آثار]]