نمایش مبدأ برای بالدوین، استنلی (۱۸۶۷ـ۱۹۴۷)


بالْدْوین، اِستنلی (۱۸۶۷ـ۱۹۴۷)(Baldwin, Stanley)

(ارل بالدوین اول بیودلی<ref>1st Earl Baldwin of Bewdley</ref>) سیاستمدار محافظه‌کار انگلیسی و نخست‌وزیر (۱۹۲۳ـ۱۹۲۴) و (۱۹۲۴ـ۱۹۲۹) و (۱۹۳۵ـ۱۹۳۷). اعتصاب عمومی ۱۹۲۶ را از سرگذراند، در ۱۹۲۸ طرح اعطای حق رأی به همۀ شهروندان بالغ را به تصویب رساند و بحران کناره‌گیری ادوارد هشتم<ref>Edward VIII</ref> از سلطنت در ۱۹۳۶ را مهار کرد، اما نتوانست انگلستان را برای جنگ جهانی دوم آماده کند. بالدوین در بیودِلی<ref>Bewdley </ref>، واقع در ووسترشر<ref>Worcestershire </ref>، زاده شد. پدرش از صاحبان بزرگ صنعت آهن‌ و فولاد بود. در ۱۹۰۸ از بیودِلی به نمایندگی پارلمان رسید و در ۱۹۱۶ منشی مخصوص پارلمانی اندرو بونار لو<ref>Andrew Bonar Law </ref>&nbsp;شد. در ۱۹۱۷ تا ۱۹۲۱ وزیر امور مالی در خزانه‌داری و سپس به ریاست شورای تجارت منصوب شد. در ۱۹۱۹ مبلغ ۵۰هزار پوند، معادل ۲۰‌ درصد از دارایی‌هایش را به‌صورت ناشناس در اختیار خزانه‌داری قرار داد تا بابت بدهی‌های جنگی انگلستان پرداخت شود. رهبر گروهی بود که در ۱۹۱۹ کابینۀ ائتلافی دیوید لوید جورج<ref>David Lloyd George </ref>&nbsp;را به سقوط کشاند و در مقام وزیر خزانه‌داری دولت بونار لو توانست بدهی‌های مربوط به جنگ را با امریکا تسویه کند. بالدوین در دوران نخست‌وزیری‌اش در ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۴ و بار دیگر در ۱۹۲۴ تا ۱۹۲۹، پس از اعتصاب عمومی، قانون مناقشات کارگری<ref>Trades Disputes Act</ref> ۱۹۲۷ را در پارلمان به تصویب رساند، که براساس آن زنان بیوه و کودکان یتیم از حق دریافت مستمری برخوردار شدند و در ۱۹۲۸ زنان نیز همانند مردان دارای حق رأی شدند. بالدوین در ۱۹۳۱ با مقام وزیر و رئیس شورای مشاورین<ref>Lord President of The Council </ref>&nbsp;سلطنتی به کابینۀ رمزی مک‌دونالد<ref>Ramsay MacDonald</ref>&nbsp;پیوست. بالدوین در سومین دورۀ صدارتش (۱۹۳۵ـ۱۹۳۷) پس از کناره‌گیری مک‌دونالد، توانست بحران کنارگیری پادشاه را مهار کند اما بعدها به‌علت ناتوانی در مقاومت در برابر تمایل عمومی مبنی بر مصالحه با هیتلر و موسولینی و نیز قصور در تدارکِ سازوبرگ جنگ به‌شدت از او انتقاد شد.

&nbsp;

----

[[Category:تاریخ جهان]] [[Category:بریتانیا]]