نمایش مبدأ برای برونو، جوردانو (۱۵۴۸ـ۱۶۰۰)


{{جعبه زندگینامه
|عنوان =جوردانو برونو
|نام =Giordano Bruno
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=۱۵۴۸ م
|تاریخ مرگ=۱۶۰۰ م
|دوره زندگی=
|ملیت=ایتالیایی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =فیلسوف
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =تدریس الهیات در تولوز، تدریس در آکسفورد در ۱۵۸۳
|جوایز و افتخارات =
|آثار =سایه های تصورات
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =فلسفه ; منطق و کلام
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}بِرونو، جوردانو (۱۵۴۸ـ۱۶۰۰)(Bruno, Giordano)<br/> [[File:12230300.jpg|thumb|بِرونو، جوردانو]] از مشهورترین فیلسوفان عصر نوزایی ایتالیا. در ۱۵۷۵ در ناپل به حلقۀ کشیشان فرقۀ دومینیکن‌ها پیوست، اما به دلیل عقاید فلسفی خاصش، به‌ویژه در ترکیب&nbsp;نو افلاطونی‌گری و وحدت وجود، از سوی کلیسا&nbsp;به ارتداد متهم شد و در ۱۵۷۶ آن فرقه را ترک گفت. پس از آن‌که مدتی را به سفر و تکمیل مطالعات گذراند، در تولوز<ref>Toulouse </ref> عهده‌دار تدریس الهیات شد. چندی نگذشت که مورد توجه هانری سوم، پادشاه فرانسه، قرار گرفت و او در ۱۵۸۳ برونو را به انگلستان فرستاد. برونو در آکسفورد به تدریس پرداخت. پس از اقامت در ماربورگ<ref>Marburg </ref>، ویتنبرگ<ref>Wittenberg </ref>، پراگ<ref>Prague </ref> و فرانکفورت، به ونیز بازگشت و در آن‌جا در ۱۵۹۲ به فرمان دادگاه تفتیش عقاید کلیسا زندانی شد و چون از توبه امتناع کرد، پس از محاکمه‌ای طولانی در رم، به جرم ارتداد سوزانده شد. فلسفۀ برونو از منابع گوناگونی، مانند آثار توماس آکوئیناس<ref>Thomas Aquinas </ref>، ابن رشد<ref>Averro’s </ref>، نیکلا کُپرنیک<ref>Nicolaus Copernicus </ref>، یوهانس اسکوتوس اریگنا<ref>John Scotus Erigena</ref>، مارسیلیو فیچینو<ref> Marsilio Ficino </ref>، نیکلاس کوزایی<ref>Nicholas of Cusa </ref> و آثار هرمسی<ref>Hermetic literature </ref> تأثیر پذیرفته است. برونو، در کتاب ''سایه‌های تصوّرات''<ref>On Shadows of Ideas</ref>، طبیعت را با همۀ تکثّرش، نازل از وحدت الهی به مرتبۀ ماده و تاریکی تصویر کرده است. او هرچند خدا را از جهان متمایز می‌دانست، در عین حال به نوعی وحدت وجود یا همه‌خدایی (وحدت وجود)<ref> pantheism </ref> تمایل داشت که کاملاً خلاف آن تمایز است. برونو پیش از لایب‌نیتس<ref>Leibniz </ref> و اسپینوزا<ref>Spinoza </ref> بر حلول خدا در جهان تأکید کرد و آن را در پیوند با نظریۀ همه‌روانی<ref>panpsychism </ref> (اعتقاد به این‌که طبیعت متشکل از عناصر ذی‌شعور است)، مطرح کرد. نظریۀ زمینْ‌مرکزی<ref>geocentric 
</ref> و انسانْ‌مرکزی<ref>anthropocentric
</ref> را رد کرد و معتقد بود که زمین و آدمیان در نهایت اَعراضِ یک جوهر جهانی زنده و یگانه‌اند.<br/> &nbsp;

----

[[Category:فلسفه ، منطق و کلام]] [[Category:فلسفه غرب – اشخاص، آثار و مکاتب]]