نمایش مبدأ برای دوبوا ـ ریمون، امیل هاینریش (۱۸۱۸ـ۱۸۹۶)


دوبوا ـ رِیْمون، اِمیل هایْنْریش (۱۸۱۸ـ۱۸۹۶)(Du Bois-Reymond, Emil Heinrich)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =امیل هاینریش دوبوا ـ ریمون
|نام = Emil Heinrich Du Bois-Reymond
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=۱۸۱۸م
|تاریخ مرگ=۱۸۹۶م
|دوره زندگی=
|ملیت=آلمانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=تحصیل در برلین
| شغل و تخصص اصلی =فیزیولوژیست
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =استاد موسسه سلطنتی انگلستان، استاد فیزیولوژی دانشگاه برلین در ۱۸۵۸
|جوایز و افتخارات =
|آثار =پژوهش هایی در باب الکتریسته جانوری (۱۸۴۸ تا ۱۸۸۴)؛ درباره مرزهای شناخت طبیعت (۱۸۷۲)؛ درس هایی درباب فیزیک انتقال مواد آلی (۱۹۰۰)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =زیست شناسی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}فیزیولوژیست<ref>Physiologist</ref> آلمانی. وجود جریان‌های الکتریکی را در اعصاب نشان داد و به ‌درستی توضیح داد که ممکن است جریان الکتریکی تکانه‌های عصبی<ref> nerve impulses </ref> را از راه شیمیایی انتقال ‌دهد. فنون تجربی او تقریباً پایۀ همۀ تحقیقات بعدی در الکتروفیزیولوژی<ref>electro physiology </ref> قرار گرفت. تحقیق مشترک او، هرمان هلمهولتز<ref>Hermann Helmholtz </ref>، و کارل لودویگ<ref>carl Ludwig </ref> به برقراری رابطۀ بین فیزیولوژی جانوری و قوانین شیمیایی و فیزیکی کمک کرد. با پژوهش در زمینۀ فیزیولوژی عصب و عضلۀ<ref>physiology of muscles and nerve </ref> جانوران، مخصوصاً ماهی الکتریکی، حضور الکتریسته را در اعصاب و عضلات نشان داد. در ۱۸۴۹، برای اندازه‌گیری جریان‌های عصبی نوعی تقویت‌کنندۀ<ref>multiplier </ref> حساس ابداع کرد که می‌توانست جریان الکتریکی را در بافت‌های ماهیچه‌ای، به‌ویژه ماهیچه‌های ارادی، تعیین کند. او این اندازه‌گیری را تا حد رشته‌های عصبی جداگانه پیش برد و دریافت که این رشته‌ها نسبت به بیرون بار منفی دارند. دوبو ـ ریمون در برلین زاده شد و در آن‌جا درس خواند. سه سال استاد مؤسسۀ سلطنتی<ref>Royal Institution </ref> انگلستان بود و در آن‌جا مایکل فارادی<ref>Michael Faraday </ref> از او حمایت می‌کرد. در ۱۸۵۸، استاد فیزیولوژی دانشگاه برلین شد. دوبوا ـ ریمون نظریۀ زیست‌باوری<ref>vitalistic doctrines </ref> را که در بین دانشمندان آلمانی پذیرفته بود به نقد کشید و منکر آن شد که طبیعت حاوی نیروهای حیاتی اسرارآمیزی مستقل از ماده است. برخی از آثار او عبارت‌اند از ''پژوهش‌هایی در باب الکتریستۀ جانوری''<ref>''Untersuchungen über tierische Elektrizitãt'' </ref> (۱۸۴۸ تا ۱۸۸۴)، ''دربارۀ مرزهای شناخت طبیعت''<ref>''Über die Grenzen des Naturerkennens ''</ref> (۱۸۷۲)، ''درس‌هایی درباب فیزیک انتقال مواد آلی''<ref>''Vorlesungen über die physik des organischen stoffwechsels''

</ref> (۱۹۰۰).<br/> <!--20171800-->

[[Category:زیست شناسی]] [[Category:(زیست شناسی)اشخاص و آثار]]