نمایش مبدأ برای رامان، چاندراسکارا ونکاتا (۱۸۸۸ـ۱۹۷۰)


{{جعبه زندگینامه
|عنوان =چاندراسکارا ونکاتا رامان
|نام =Chandrasekhara Venkata Raman
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=سر
|زادروز=۱۸۸۸م
|تاریخ مرگ=۱۹۷۰م
|دوره زندگی=
|ملیت=هندی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=تحصیل در مدرس
| شغل و تخصص اصلی =فیزیک دان
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =استاد فیزیک دانشگاه کلکته (۱۹۱۷ـ۱۹۳۳)، مدیر موسسه پژوهشی رامان از ۱۹۴۸ به بعد
|جوایز و افتخارات =برنده جایزه نوبل فیزیک (۱۹۳۰)
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =فیزیک و مکانیک
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}رامان، چانْدراسِکارا وِنْکاتا (۱۸۸۸ـ۱۹۷۰)(Raman, Chandrasekhara Venkata)<br/> [[File:22033400.jpg|thumb|رامان، چانْدراسِکارا وِنْکاتا]] فیزیک‌دان هندی که به‌‌سبب‌ کشف اثری که با ‌نام اثر رامان<ref>Raman effect </ref> شناخته می‌شود (۱۹۲۸)، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۳۰ دست یافت. این اثر دربارۀ پراکندگی<ref>scattering</ref> نورتک‌فام<ref> monochromatic light </ref> (تک‌طول موج) هنگام گُذار از مادۀ شفاف است. طیف‌های تولید‌شدۀ رامان را برای کسب اطلاعات از ساختار مولکول‌ها به‌کار می‌برند. رامان در تریچینوپُلی، واقع در مَدرَس<ref>Madras </ref>، چنای<ref>Chennai </ref> فعلی، زاده شد و در مَدرَس درس خواند. در سمت حسابدار، در کلکته<ref>Calcutta </ref> وارد خدمات دولتی شد و به‌ شکل خصوصی به مطالعه ادامه داد. تحقیقاتی در زمینۀ ارتعاش صوت<ref>vibration of sound </ref> و نظریۀ آلات موسیقی و پراش<ref>diffraction </ref> انجام داد و همین امر سبب شد در دانشگاه کلکته به مقام استادی فیزیک برسد (۱۹۱۷ـ۱۹۳۳). از ۱۹۴۸ به بعد، مدیر مؤسسۀ پژوهشی رامان<ref>Raman Research Institute 
</ref> بود. این مؤسسه را دولت در بنگلور<ref>Bangalore
</ref> برای او ساخت. در ۱۹۲۹، لقب سِر گرفت. در ۱۹۲۱، نشان داد که رنگ آبی دریا براثر پراکندگی نور در مولکول‌های آب ایجاد می‌شود و با ادامۀ تحقیق در زمینۀ پراکندگی نور به اثر رامان دست یافت. این اثر ناشی از حرکت داخلی نوسانی و دورانی مولکول‌ها هنگام رویارویی با فوتون‌های نور است. برخورد فوتون‌ها و مولکول‌ها ممکن است به جذب و دفع انرژی منجر شود. به این ترتیب، پراکندگی رامان اطلاعاتی دقیق از حرکت و شکل مولکول‌ها به‌دست می‌دهد. پژوهش‌های دیگر رامان عبارت‌اند از اثرات امواج صوتی بر پراکندگی نور (۱۹۳۵ـ۱۹۳۶)، ارتعاش اتم‌ها در بلورها (دهۀ ۱۹۴۰)، مطالعات نورشناختی جواهراتی مانند الماس و کانی‌ها (دهۀ ۱۹۵۰)، و مطالعاتی در فیزیولوژی بینایی رنگ در انسان (دهۀ ۱۹۶۰).

&nbsp;

----

[[Category:فیزیک و مکانیک]] [[Category:(فیزیک و مکانیک)اشخاص و آثار]]