نمایش مبدأ برای ریمی، جمال الدین محمد

ریمی، جمال الدین محمد (1310- 1390م)    Jamalaldeen Mohammad Al-Rimi 


عارف و مفتی یمنی. از برجسته‌ترین عالمان [[یمن]] در قرن 8ق است. 

جایگاه [[مفتی]] اول [[شافعیه|شافعی]] یمن را به دست آورد. عالمان، فقیهان و طالبان علم از دیگر سرزمین‌ها به قصد دیدار او به یمن می‌رفتند. اشرف، پادشاه رسولی، منصب قاضی اکبر را به او سپرد و سلطان مجاهد او را از مقربان خاص خود گرداند و اموال بی‌شماری در اختیارش نهاد. ریمی دوران سه تن از پادشاهان آل رسول را درک کرد: سلطان مجاهد، سلطان افضل و سلطان اشرف. 

او در شهر زبید مدرسه‌ای برای تدریس فقه شافعی تأسیس کرد که هنوز هم رونق دارد. هم‌چنین مهمانسرایی برای غریبه‌ها و فقرا در آن شهر بنا نهاد و اوقاف عظیمی برای تأمین مالی آن مهمانسرا مقرر کرد. کتابخانه‌ی وی با شمار فراوان کتاب‌هایش، در خدمت رونق دانش بود و بسیاری از علما و فقهای زبید در آن به مطالعه می‌پرداختند. ریمی در دو مدرسه‌ی مظفریه و مؤیدیه‌ی تعِز  نیز تدریس می‌کرد. الخزرجیِ مورخ می‌گوید: «ریمی چهار چیز داشت که جز او کسی همه‌ی آنها را یکجا نداشت: گستردگی دانش، درازی عمر، بلندی جایگاه و فراوانی مال.»

کتاب‌هایی از وی برجای مانده است که مهم‌ترین آنها  ''التفقیه'' (در 24 جلد) در شرح کتاب ''التنبیه'' [[ابواسحاق شیرازی، ابراهیم (فیروزآباد ۳۹۳ـ بغداد ۴۷۶ق)|ابواسحاق شیرازی]] است. 

-----
[[رده:عرفان]]
[[رده:اشخاص و فرقه ها]]