نمایش مبدأ برای عبدالهادی شیرازی (نجف ۱۳۰۵ـ۱۳۸۲ق)


عبدُالهادی شیرازی (نجف ۱۳۰۵ـ۱۳۸۲ق)<br>
فرزند میرزا اسماعیل حسینی شیرازی، فقیه امامی. برادرزادۀ میرزا محمدحسن شیرازی معروف به میرزای بزرگ بود. در نجف نزد کسانی چون میرزا علی‌‌آقا شیرازی، میرزا محمدتقی شیرازی، [[ملا محمد کاظم خراسانی|محمدکاظم خراسانی]]، شیخ‌الشریعه اصفهانی، میرزا ابراهیم اصطهباناتی و [[عراقی، آقا ضیاء|آقاضیاء عراقی]] درس خواند. در پیکار علیه انگلیس با میرزا محمدتقی شیرازی (میرزای دوم) همراه بود. عبدالهادی از مدرسان نامدار حوزۀ علمیۀ نجف و سلوک عرفانی او زبانزد بود. شعر نیز به‌خوبی می‌سرود. از ۱۳۶۹ق بینایی خود را از‌دست داد و تلاش او برای درمان، حتی با مسافرت به ایران و مراجعه به پزشکان ایرانی نیز ثمر نداشت. از آثارش: ''دارالسلام فی‌الفروع و الاحکام''؛ ''رساله‌هایی در لباس مشکوک''؛ ''صوم''؛ ''مطهرات''؛'' استصحاب''؛ ''اجتماع امر و نهی'' و ''رضاع''؛ ''رسالۀ‌ عملیه'' به فارسی و عربی. 
<br><!--31032600-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]