نمایش مبدأ برای فیتزجرالد، جورج فرانسیس (۱۸۵۱ـ۱۹۰۱)


فیتْزجِرالد، جورج فرانسیس (۱۸۵۱ـ۱۹۰۱)(Fitzgerald, George Francis)

فیزیک‌دان ایرلندی. به‌سبب فعالیتش در زمینۀ الکترومغناطیس<ref>electromagnetics</ref> شهرت دارد. نخستین بار یکی از راه‌های انتشار امواج رادیویی را مطرح کرد که ساخت تلگراف بی‌سیم را مُیَسّر ساخت. در ۱۸۹۲، با فرض این‌که اجسام متحرک در اثیر، با افزایش سرعت منقبض می‌شوند توانست نتایج غیرعادی آزمایش مایکلسون‌ـ‌مورلی<ref>Michelson-Morley experiment</ref>&nbsp;را توضیح دهد. این اثر، که از آن زمان به‌بعد، انقباض فیتزجرالد‌ـ‌لورنتس<ref>Fitzgerald-Lorentz contraction</ref> نام گرفت، در نظریۀ نسبیت خاص<ref>special theory of relativity </ref> آلبرت اینشتین به‌صورت کامل بسط داده شد. فیتزجرالد در دوبلین<ref>Dublin </ref> زاده شد و در ترینیتی کالج<ref>Trinity College</ref> همان‌جا درس خواند و از ۱۸۸۸ به‌بعد، استاد فلسفۀ طبیعی و تجربی در این کالج شد. پیش‌بینی کرد که لازم است جریان برقی<ref>electric current </ref> که به‌سرعت در حال نوسان<ref>oscillating </ref> (یا متناوب<ref>alternating</ref>) است، امواج الکترومغناطیسی<ref>electromagnetic waves </ref> از خود تابش کند. در اواخر دهۀ ۱۸۸۰، هاینریش هرتز<ref>Heinrich Hertz</ref> با آزمایش‌های اولیه‌اش درستی این پیش‌بینی را اثبات کرد. فیتزجرالد نیز نظر جامعۀ علمی بریتانیا را به کشف هرتز معطوف کرد. فیتزجرالد با بررسی نتیجۀ آزمایش مایکلسون‌ـ مورلی و از سوی دیگر، با بررسی بی‌نتیجه‌بودن این آزمایش، رابطۀ ریاضی ساده‌ای به‌دست آورد که اثرگذاری سرعت را بر ابعاد فیزیکی نشان می‌دهد. در ۱۸۹۵، فیزیک‌دان هلندی، هندریک لورنتس<ref>Hendrik Lorentz</ref>، نیز مستقلاً به نتیجۀ مشابهی دست‌یافت. در ۱۹۰۵، فرضیۀ انقباض<ref>contraction hypothesis</ref> طول در نظریۀ نسبیت خاص اینشتین ادغام، و به‌صورت متفاوتی تعبیر شد.

&nbsp;

----

[[Category:فیزیک و مکانیک]] [[Category:(فیزیک و مکانیک)اشخاص و آثار]]