نمایش مبدأ برای کاتز، برنارد (۱۹۱۱)


کاتْز، بِرنارد (۱۹۱۱-2003م)(Katz, Bernard)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان = بِرنارد کاتْز
|نام = Bernard Katz
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=سِر
|زادروز= لایپزیگ 1911م
|تاریخ مرگ=2003م
|دوره زندگی=
|ملیت=انگلیسی آلمانی‌تبار
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=تحصیل پزشکی در لایپزیک
| شغل و تخصص اصلی =زیست‌فیزیک‌دان
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =جایزۀ نوبل پزشکی 1970
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =پزشکی
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}} زیست‌فیزیک‌دان<ref>biophysicist</ref> انگلیسی آلمانی‌تبار. جایزۀ نوبل پزشکی ۱۹۷۰ را به‌علت تحقیق دربارۀ ذخیره، رهاسازی و غیرفعال‌شدن انتقال‌دهنده‌های عصبی دریافت کرد. این پژوهش به درمان اختلالات روانی و عصبی بسیار کمک کرد. در ۱۹۶۹ لقب سِر<ref>Sir</ref> گرفت. در لایپزیگ<ref>Leipzig</ref> زاده شد و در آن‌‌جا به تحصیل پزشکی پرداخت و بعد از فارغ‌التحصیلی، در یونیورسیتی کالج لندن<ref>University College, London</ref> به پژوهش پرداخت. از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۲، در استرالیا به فعالیت‌های پژوهشی پرداخت و سپس، تا پایان جنگ جهانی دوم، در نیروی هوایی سلطنتی استرالیا<ref>Royal Australian Air Force</ref> خدمت کرد؛ بعد از آن به بریتانیا بازگشت. بقیۀ عمر علمی‌اش را در دانشگاه لندن طی کرد و در ۱۹۵۲ استاد شد. در دهۀ ۱۹۴۰، کاتز به مرکز پژوهش برندگان جایزۀ نوبل آلن هاجکین<ref>Alan Hodgkin</ref> پیوست. در آن‌جا دربارۀ رفتار الکتروشیمیایی غشاهای یاخته‌های عصبی پژوهش می‌شد. کاتز در دهۀ ۱۹۵۰ دریافت که مقادیر ناچیز استیل کولین<ref>Acetycholine</ref>، که به‌طور اتفاقی از پایانه‌های عصبی در محل ارتباط عصب و ماهیچه رها می‌شود، موجب تغییر بسیار اندک پتانسیل‌های الکتریکی می‌شود. همچنین دریافت که اندازۀ این پتانسیل الکتریکی همیشه به‌شکل مضربی از یک مقدار حداقل معلوم است. این یافته‌ها موجب شد که او احتمال دهد استیل کولین به‌شکل «بسته‌های» مجزایی شبیه کوانتوم‌ها<ref>quantas</ref> رها می‌شوند که هریک از چند هزار مولکول‌ تشکیل شده و این «بسته‌ها» در مرحلۀ استراحت عصب، به‌ندرت، ولی با رسیدن تکانه به محل ارتباط عصب و عضله به‌سرعت رها می‌شوند.

&nbsp;

----

[[Category:پزشکی]] [[Category:مغز و اعصاب]]