نمایش مبدأ برای آنی، بانی ...

آنی، بانی ...  (Ani, Bani…)

<br>
(یا: آن، مان، نباران؛ آنی، اونی، دو، سی) از انواع [[پشک انداختن|پِشک]]، در بازی‌های گروهی کودکانه. از ترانۀ این نوع پِشک روایت‌های متعددی در دست است. اصل ترانه روسی است که رفته‌رفته در [[فارسی، زبان|زبان فارسی]] تغییر یافته است. یکی از مشهورترین روایت‌های تهرانی آن چنین است: «آن، مان، نباران ـ دو، دو، اسکاچی ـ آنّا، مانّا ـ کالاچی». کودکانِ مهاجران روس، در دهه‌های دوم و سوم قرن ۲۰م، به تقریب چنین می'''‌'''خوانده'''‌'''اند: «آنیف بانی ـ نابارانی ـ دو، دو، اسکاژی ـ ماما ـ دالا ـ گالاچی». دو نفر از بازیکنان روبه'''‌'''روی هم می'''‌'''ایستند و یکی از آن دو، شروع به خواندن این ترانه می'''‌'''کند و با هر ضرب ترانه، به خودش و دیگری اشاره می'''‌'''کند. ضربِ آخر به هر که افتاد، او اول یارکشی می'''‌'''کند و یار مقابلش دوم؛ بدین ترتیب نفرات اول، سوم، پنجم، ... را یک گروه و نفرات دوم، چهارم، ششم، ... را گروه دیگر برمی'''‌'''گزیند.

<br><!--10260300-->
----
[[رده:فرهنگ عامیانه (فولکلور) ایران]]
[[رده:بازی های عامیانه و سرگرمی ها]]