نمایش مبدأ برای ابن ابی دواد، احمد (۱۶۰ـ۲۴۰ق)


ابنِ ابی دُؤاد، احمد (۱۶۰ـ۲۴۰ق)<br>
<p>متکلم معتزلی. نزد خلفای عباسی عزت داشت. از یاران نزدیک [[مامون عباسی (۱۷۰ـ۲۱۸ق)|مأمون]] بود، معتصم او را قاضی‌القضات کرد. در روزگار واثق همچنان باعزت بود. مردی زیرک، دانا و شیرین‌بیان بود. در خلافت متوکل عباسی بیمار و خانه‌نشین شد. در زمان خلافت [[معتصم عباسی (۱۸۰/۱۷۹ـ سامرا ۲۲۷ق)|معتصم]] (۲۱۹‌ق) دشمنی خلیفه را بر [[احمد بن حنبل (بغداد ۱۶۴ـ همان جا ۲۴۱ق)|احمد بن حنبل]]، که برخلاف معتزله اعتقاد به قدیم‌بودن قرآن داشت، برانگیخت و به فرمان معتصم، احمد بن حنبل را تازیانه زدند. داستان محنۀ او معروف است. در سال درگذشت وی اختلاف است.</p>
<br><!--11021600-->
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]]
[[رده:کلام – اشخاص و فرقه ها و آثار]]