نمایش مبدأ برای ابن اثیر، ضیاء الدین (۵۵۸ـ۶۳۷ق)


ابن اَثیر، ضیاء‌الدین (۵۵۸ـ۶۳۷ق)<br>
<p>رجل سیاسی، کاتب و ادیب عرب، برادر [[ابن اثیر، عزالدین علی (۵۵۵ـ موصل ۶۳۰ق)|عزّالدین ابن اثیر]]. نخست به حفظ [[قرآن]] و اشعار شاعران عرب پرداخت و در فن انشا مهارت یافت. در جزیرۀ ابن عمر (در جنوب شرقی ترکیۀ کنونی) متولد شد. ‌مدتی کوتاه در خدمت صلاح‌الدین، و زمانی وزیر ملک الافضل پسر صلاح‌الدین و در اواخر عمر صاحب دیوان رسایل اتابک [[بدرالدین لولو|بدرالدین لوءلوء]]، آخرین حکمران سلسلۀ زنگی، در موصل بود. از آثار مهم اوست: ''الجامع الکبیر فی صناعه المنظوم من الکلام و المنثور''، در علم بیان؛ ''المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر''، در فن الانشاء و شاعری؛ ''اَلوَشی المَرقوم فی حال المنظوم''،'' راهنمای تبدیل انگاره‌های شعری در انشای مکاتیب''؛ ''الشاعر و المعانی المخترعة فی صناعة الانشاء''.</p>
<br><!--11022700-->
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]