نمایش مبدأ برای ابن خلکان، ابوالعباس احمد (اربیل ۶۰۸ـ۶۸۱ق)


ابن خَلِّکان، ابوالعباس احمد (اربیل ۶۰۸ـ۶۸۱ق)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =ابن خلکان
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=شمس‌الدین احمد بن شهاب‌الدین محمد (یا بهاءالدین) بن ابراهیم بن ابى بکر بن خلکان
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=اربیل ۶۰۸ق
|تاریخ مرگ=۶۸۱ق
|دوره زندگی=
|ملیت=عرب
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =قاضی
|شغل و تخصص های دیگر=مورخ و مدرس 
|سبک =
|مکتب =
|سمت =قاضی دمشق و قاهره 
|جوایز و افتخارات =
|آثار =وفیات الاعیان و انباء ابناء الزمان (۶۵۴ـ۶۷۲ق)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =تاریخ جهان
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}(نام کامل: شمس‌الدین احمد بن شهاب‌الدین محمد (یا بهاءالدین) بن ابراهیم بن ابى بکر بن خلکان)  مورخ عرب و قاضی و مدرّس شافعی‌مذهب. ظاهراً نسبش به [[برمکیان]] می‌رسید. در ۲سالگی پدرش را از دست داد و با حمایت اتابک اربل از نخستین سنین کودکی به تحصیل علم پرداخت. از استادان نامدار اربل، [[موصل]]، [[حلب، شهر (سوریه)|حلب]]، [[دمشق]] و [[قاهره]] دانش آموخت و با بسیاری از فقها، علما و مورخان مسلمان، ازجمله کمال‌الدین موسی و [[ابن اثیر، عزالدین علی (۵۵۵ـ موصل ۶۳۰ق)|عزالدین ابن اثیر]]، مؤلف ''‌الکامل فی‌التّاریخ'' آشنا شد. سال‌ها قاضی دمشق و قاهره بود. در ۶۷۹ق ملک‌المجاهد علم‌الدین سنجر، ولایت دمشق را به تصرف گرفت و ابن خلکان را به سبب صدور فتوای جنگ با مصریان از قضاوت دمشق برکنار کرد و به زندان انداخت. او پس از چندی آزاد شد و به تدریس پرداخت و سرانجام در مدرسه نجیبیه درگذشت و در دامنۀ کوه [[قاسیون]] دمشق، که مدفن بسیاری از دانشمندان بود، دفن شد. او فقیهی دانشمند و داوری عادل و نیک نفس به‌شمار می‌رفت و در تاریخ و نحو و ادب چیره دست بود. کتاب معروف ''[[وفیات الاعیان و انباء ابناء الزمان|وفیات‌الاعیان و انباءُ ابناءِ الزّمان]]'' که تألیف آن هجده سال به طول انجامید (۶۵۴ـ۶۷۲ق)، اثر نامدار اوست. در این کتاب شرح احوال قریب ۸۵۰ نفر از مشاهیر جهان اسلام آمده است.
<br><!--11030800-->
[[رده:تاریخ جهان]]
[[رده:مورخان و کتاب های تاریخ]]