نمایش مبدأ برای اسمیت، فرانسیس گراهام (۱۹۲۳)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =فرانسیس گراهام اسمیت 
|نام =Francis Graham Smith
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=سر
|زادروز=
|تاریخ مرگ=۱۹۲۳م
|دوره زندگی=
|ملیت=انگلیسی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=کیمبریج
| شغل و تخصص اصلی =رادیو اخترشناس
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =دریافت عنوان سر (۱۹۸۶)
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =اخترشناسی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
[[پرونده:11332000.jpg|بندانگشتی|فرانسیس گراهام اسمیت]]
اِسْمیت، فِرانسیس گِراهام (۱۹۲۳م -  )(Smith, Francis Graham)

رادیو اخترشناس انگلیسی. با همکاری [[رایل، مارتین (۱۹۱۸ـ۱۹۸۴)|مارتین رایل]]<ref>Martin Ryle</ref>، در دهۀ ۱۹۵۰، از منابع رادیویی آسمان نقشه‌برداری کرد. در ۱۹۶۸، کشف کرد که تابش تپ‌اخترها<ref>pulsar</ref> ماهیتی شدیداً‌ قطبیده دارد و شدت [[میدان مغناطیسی]] را در فضای بین ستاره‌ای برآورد کرد. از ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۰، اخترشناس سلطنتی بود و در ۱۹۸۶، لقب سر دریافت کرد. در روهمپتون<ref>Roehampton</ref> [[ساری (انگلستان)|ساری]]<ref>Surrey</ref> زاده شد و در [[دانشگاه کیمبریج|کیمبریج]] درس خواند. طی [[جنگ جهانی دوم]] به مؤسسۀ پژوهشی ارتباط دوربرد<ref>Telecommunications Research Establishment</ref> منتقل شد و پس از بازگشت به کیمبریج، به گروه پژوهش رادیویی در آزمایشگاه کاوندیش<ref>Cavendish Laboratory</ref> پیوست. در ۱۹۶۴، به استادی اخترشناسی در دانشگاه منچستر برگزیده شد و تا ۱۹۷۴، در رصدخانۀ [[جادرل بنک|جادرل بَنک]]<ref>Jodrell Bank</ref> مشغول به ‌کار بود. از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۱، سرپرست رصدخانۀ سلطنتی گرینویچ<ref>Royal Greenwich Observatory</ref> شد. در ۱۹۸۱، به جادرل بنک بازگشت و سرپرستی آن‌جا را بر عهده گرفت. در ۱۹۴۸، اسمیت و رایل در حالی‌که مشغول بررسی یک منبع موج رادیویی در [[صورت فلکی]]<ref>constellation</ref> [[دجاجه]]<ref>Cygnus</ref> بودند، منبع دومی را در صورت فلکی [[ذات الکرسی|ذات‌الکرسی]]<ref>Cassiopeia</ref> يافتند. اسمیت طی سال‌های بعد سرگرم تعیین جای دقیق هر دو منبع بود. اخترشناسان ماونت پالومار در [[کالیفرنیا]]<ref>California</ref> سرانجام محل دقیق همتاهای نوری این دو منبع را پیدا کردند. نشان داده شده است که ذات‌الکرسی A<ref>Cassiopeia A</ref> از انفجار یک [[ابرنواختر|اَبَرنواختر]]<ref>supernova</ref> در درون [[کهکشان ما]]<ref>Our Galaxy</ref> حاصل شده است، و دجاجۀ A<ref>Cygnus A</ref> هم یک کهکشان رادیویی دوگانه است. در ۱۹۵۷، اسمیت و رایل برای نخستین‌بار مقاله‌ای دربارۀ امکان طراحی و ساخت سامانه‌ای دقیق برای ناوبری نوشتند که با استفاده از علامت‌های رادیوییِ ماهواره‌ای مدارپیما کار می‌کرد. در ۱۹۶۲، اسمیت گیرنده‌ای رادیویی را روی آیریل ۲‌<ref>Aeriell II</ref> نصب کرد که یکی از مجموعه ماهواره‌های مشترک [[امریکا، ایالات متحده|ایالات متحده]] و [[بریتانیا]] بود. به این ترتیب، بررسی نوفه<ref>Noise</ref>های رادیویی بالاتر از یون‌سپهر<ref>Ionosphere</ref> برای نخستین‌بار امکان‌پذیر شد.

&nbsp;

----

[[Category:اخترشناسی]] 
[[Category:(اخترشناسی)اشخاص و آثار]]
<references />