نمایش مبدأ برای ایپاتیف، ولادیمیر (۱۸۶۸ـ۱۹۵۲)


ایپاتیِف، وِلادیمیر (۱۸۶۸ـ۱۹۵۲)(Ipatieff, Vladimir)

متخصص امریکایی شیمی آلی<ref>organic chemistry</ref>، زادۀ روسیه. استفاده از کاتالیزگر را در شیمی آلی، خصوصاً در واکنش‌های هیدروکربن‌ها<ref>hydrocarbons </ref>، گسترش داد. در مسکو زاده شد. با درجه افسری وارد ارتش امپراتوری روسیه شد و در دانشگاه میخائیل آرتیلری<ref>Mikhail Artillery</ref>، در سن‌پترزبورگ، همچنین در مونیخ آلمان درس خواند. دوره کوتاهی نیز در فرانسه در زمینۀ مواد منفجره تحقیق می‌کرد. در ۱۸۹۹، به روسیه برگشت و در دانشگاه میخائیل آرتیلری به تدریس شیمی و فرآیندهای شیمیایی مواد منفجره پرداخت. طی جنگ جهانی اول و در انقلاب روسیه، پست‌های اجرایی و مشاوره‌ای متعددی داشت. در ۶۴سالگی بالاجبار به امریکا رفت و از ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۵، استاد دانشگاه نورت‌وسترن<ref>Northwestern University</ref>&nbsp;در ایلینوی<ref>Illinois </ref>، و مشاور شرکت فرآورده‌های نفتی یونیورسال<ref>Universal Oil Products Company</ref>&nbsp;در شیکاگو بود. در ۱۹۳۸، این شرکت برای احداث آزمایشگاه فشار بالای ایپاتیف<ref>Ipatieff High Pressure Laboratory</ref>&nbsp;در نورت‌وسترن سرمایه‌گذاری کرد. در ۱۹۰۰، ایپاتیف ماهیت ویژۀ کاتالیزگر<ref>catalysts </ref>&nbsp;را در واکنش‌‌های گازی آلی در دماهای بالا کشف کرد و به‌چگونگی استفاده از فشارهای بالا نیز پی‌ برد. نتایج این تحقیقات بعدها برای مایعات نیز به‌کار رفت. همچنین، اتوکلاوی ساخت که آن را بمب ایپاتیف می‌نامید و از آن برای گرم‌کردن ترکیبات مایع تا دمایی بالاتر از نقطه جوش<ref>boiling point</ref>&nbsp;آن‌ها تحت فشار بالا استفاده کرد. متان<ref>methane </ref>&nbsp;را سنتز کرد و پلی‌اتیلن<ref>polyethylene </ref>&nbsp;را با بسپارش (پلیمریزاسیون<ref>polymerizing </ref>) اتیلن<ref>ethylene </ref>&nbsp;(اتن<ref>ethene </ref>) ساخت. در شیکاگو، واکنش‌های کاتالیزوری<ref>catalysis reaction</ref>&nbsp;دمای بالا را دربارۀ بنزین به‌کار گرفت تا به عدد اکتان<ref>octane rating</ref>&nbsp;بالاتری دست یابد. این روش، که هنوز هم کاربرد دارد، طی جنگ جهانی دوم و برای تولید سوخت هواپیما بسیار کارآمد بود.

&nbsp;

----

[[Category:شیمی و بیوشیمی]] [[Category:(شیمی و بیوشیمی)اشخاص و آثار]]