نمایش مبدأ برای باییف، ژان ـ آنتوان دو (۱۵۳۲ـ۱۵۸۹)


بائیف، ژان‌ـ ‌آنتوان دو (۱۵۳۲ـ۱۵۸۹)(Baif, Jean-Antoine de)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =ژان آنتوان دو - بائیف
|نام =Jean-Antoine de Baif
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=۱۵۳۲ م
|تاریخ مرگ=۱۵۸۹ م
|دوره زندگی=
|ملیت=فرانسوی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=تحصیل در رشتۀ ادبیات یونان و روم باستان
| شغل و تخصص اصلی =شاعر
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =عشق‌های مِلین (1552)؛ عشق فرانْسین (1555)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}یکی از هفت شاعر فرانسوی متعلّق به گروه مشهور پلئیادها و دانشمندترین آنان. در رشتۀ ادبیات یونان و روم باستان تحصیل کرد و در ۱۵۴۷ با پیِر دو رونسار<ref>Pierre de Ronsard</ref> به کولژ دو کوکِرِه<ref>Collège de Coqueret</ref> در پاریس رفت تا زیر نظر ژان دورا<ref>Jeam Dorat </ref> تحصیل کند، و در همین‌‌جا با ژوآشم دو بله<ref>Joaquim du Bellay</ref> بر‌ آن شدند تا با سرمشق‌گیری از پیشینیان و ایتالیایی‌ها شعر فرانسه را به‌کلّی دگرگون سازند. از این نظر، بائیف در تهیه دو مجموعه غزل‌های پترارکی<ref>Petrarchan</ref> و اشعار غنایی اپیکوری<ref>Epicurean</ref> همکاری کرد که عبارت بودند از ''عشق‌های مِلین''<ref>Les Amours de Méline</ref> (۱۵۵۲) و ''عشق فرانْسین''<ref>L’Amour de Francine</ref> (۱۵۵۵). در ۱۵۶۷&nbsp;''شجاع یا درازدست''<ref>Le Brave, ou Taillebras</ref>، برداشت شاد بائیف از نمایش‌نامۀ ''سرباز لاف‌زن''<ref>Miles Gloriosus</ref>، اثر پلاوتوس<ref>Plautus</ref>، در دربار به اجرا درآمد و انتشار یافت. بائیف، که فرزند نامشروع لازار دو بائیف<ref>Lazare de Baïf</ref> انسان‌گرا و دیپلمات بود، از لطف دربار برخوردار شد و از شارل نهم و هانری سوم مقرّری دریافت می‌کرد. اثرش به نام ''آثار منظوم''<ref>Oevres en rime</ref> آشنایی عمیقش را با یونانی، لاتینی، لاتینی جدید، و الگوهای ایتالیایی نشان می‌دهد. از ترجمه‌های منظومش ''خواجه''<ref>Eunuchus</ref> و ''آنتیگونه''<ref>Antigone</ref>، به‌ترتیب از تِرِنس<ref>Terence</ref> و سوفوکلس<ref>Sophocles</ref> است. بائیف شاعری جامع‌الاطراف، نوآور، و آزمایش‌گر بود. از نوآوری‌هایش در وزن، اشعار پانزده هجایی اوست که در دفتر ''شعر بائیف''<ref>Vers Baïfin</ref> منتشر شده است. نظریات وی در ''استعدادهای شعر فرانسه در وزن کمّی''<ref>Etrènes de Poézie Fransoézeen Vers Mézurés</ref> (۱۵۷۴) و ''ترانه‌های کوتاه موزون''<ref>Chansonnettes Mesurées</ref> (۱۵۸۶) آشکار می‌شود. اصیل‌ترین اثرش نیز ''پانتومیم‌ها، درس‌ها و مثل‌ها''<ref>Mimes, Enseignements et Proverbes</ref> (۱۵۷۶) محسوب می‌شود.

&nbsp;

----

[[Category:ادبیات غرب]] [[Category:شعر (اشخاص و آثار)]]