نمایش مبدأ برای ریاحی، محمدامین (خوی ۱۳۰۲ـ تهران ۱۳۸۸ش)


ریاحی، محمدامین (خوی ۱۳۰۲ـ تهران ۱۳۸۸ش)<br>
[[پرونده: 22198800.jpg | بندانگشتی|رياحي، محمدامين]]
{{جعبه زندگینامه
|عنوان = محمدامین ریاحی
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=خوی ۱۳۰۲ش
|تاریخ مرگ=تهران ۱۳۸۸ش
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل= دانشنامه دکتری در رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران
| شغل و تخصص اصلی =ادیب، مصحح و پژوهشگر
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =معاونت فرهنگ استان آذربایجان، ریاست دانشسرای گرگان، مدیریت کل نگارش وزارت فرهنگ، مدیریت و سردبیری ماهنامه آموزش و پرورش، عضو موسس شورای کتاب کودک، رایزن فرهنگی ایران در ترکیه، استاد دانشگاه تهران، دبیرکل هیات امنای کتابخانه های کشور، نایب رییس فرهنگستان ادب و هنر ایران، سرپرست دانشکده هنرهای دراماتیک، رییس بنیاد شاهنامه فردوسی، و مدتی کوتاه وزیر آموزش و پرورش
|جوایز و افتخارات =
|آثار = فردوسی (۱۳۷۵)؛ چهل گفتار در ادب و تاریخ و فرهنگ ایران (۱۳۷۹)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =آموزش و پرورش (تعلیم و تربیت)، ادبیات فارسی، رسانه ها و ارتباطات
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}ادیب، مصحح و پژوهشگر ایرانی. در ۱۳۲۱، راهی تهران شد و در ۱۳۲۳، دورۀ دانشسرای تهران را با رتبۀ اول به‌پایان رساند و با ادامۀ تحصیل در ۱۳۲۷ش از دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران و رشتۀ علوم تربیتی از دانشسرای‌ عالی لیسانس گرفت و بلافاصله تدریس در دارالفنون تهران و دبیرستان‌های قم را آغاز کرد. در ۱۳۲۹ش به معاونت فرهنگ استان آذربایجان و سپس ریاست دانشسرای گرگان رسید. در ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۴ش، به تدریس در دبیرستان‌ها در شهرهای گرگان، قزوین و تهران ادامه داد. مشاغل بعدی او سردبیری هفته‌نامۀ ''کیهان فرهنگی'' و همکاری با ''لغت‌نامۀ دهخدا'' بود. در ۱۳۳۷ش، در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران دانشنامۀ دکتری گرفت و ضمن احراز مدیریت کل نگارش وزارت فرهنگ، طراحی و اجرای طرح اصلاح کتاب‌های درسی را برعهده گرفت و سازمان کتاب‌های درسی ایران را تأسیس کرد. مدیریت و سردبیری ماهنامۀ ''آموزش و پرورش'' را به‌عهده داشت و عضو مؤسس شورای کتاب کودک بود. در ۱۳۴۲ـ۱۳۴۷ش، با درجۀ وزیرمختاری به‌عنوان رایزن فرهنگی ایران به ترکیه رفت و ضمن تدریس در دانشگاه آنکارا، به تأسیس دبستان و دبیرستانی برای فرزندان ایرانیان و نیز ساختمان خانۀ فرهنگ در آنکارا همت گمارد. پس از بازگشت به ایران، در دورۀ کارشناسی ارشد و دکتری دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران تدریس کرد. سمت‌های بعدی او دبیرکل هیأت امنای کتابخانه‌های کشور، نایب‌رئیس فرهنگستان ادب و هنر ایران، سرپرست دانشکدۀ هنرهای دراماتیک، رئیس بنیاد شاهنامۀ فردوسی، و مدتی کوتاه وزیر آموزش و پرورش بود. به‌جز مقالات بسیاری که از او به چاپ رسیده است، صاحب آثاری از این قرار است: تصحیح ''مرصادالعباد'' نجم‌الدین رازی (۱۳۵۲ش)؛ تصحیح ''نزهةالمجالس'' جمال خلیل شروانی (۱۳۶۶ش)؛ ''زبان و ادب فارسی در قلمرو عثمانی'' (۱۳۶۹ش)؛ ''پایداری حماسی (۱۳۷۹ش)؛ تاریخ خوی'' (۱۳۷۲ش)؛'' سرچشمه‌های فردوسی‌شناسی'' (۱۳۷۴ش)؛'' تصحیح جهان‌نامه'' (۱۳۴۲ش)؛ ''فردوسی'' (۱۳۷۵)؛ ''چهل گفتار در ادب و تاریخ و فرهنگ ایران'' (۱۳۷۹).
<br><!--22198800-->
[[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]]
[[رده:آثار و اشخاص، اصطلاحات و مفاهیم]]
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]]
[[رده:رسانه ها و ارتباطات]]
[[رده:رسانه های نوشتاری ایران]]