نمایش مبدأ برای سبزواری، هادی (سبزوار ۱۲۱۲ـ ۱۲۸۹ق)


سبزواری، هادی (سبزوار ۱۲۱۲ـ ۱۲۸۹ق)<br>
[[پرونده: 25080200.jpg | بندانگشتی|سبزواري، هادي]]
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =هادی سبزواری
|نام =
|نام دیگر=حاج ملا هادی سبزواری
|نام اصلی=
|نام مستعار= اسرار
|لقب=
|زادروز=سبزوار ۱۲۱۲ق
|تاریخ مرگ=۱۲۸۹ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =فیلسوف، عارف، فقیه
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار  =شرح مثنوی مولوی؛ اسرارالحکم در فلسفه به فارسی
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =دین اسلام، عرفان، فلسفه ، منطق و کلام
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}(متخلص به: اسرار و مشهور به حاج ملا هادی سبزواری) فیلسوف، عارف، فقیه امامی. بنا به زندگی‌نامۀ خودنوشت اش، در هفت یا هشت‌سالگی به تحصیل صرف و نحو پرداخت. به دلالت عموزاده‌اش حاج ملا حسین سبزواری در ۱۰سالگی به مشهد رفت و در طی اقامتی ۱۰ساله، علوم عربی، فقه و اصول و اندکی ریاضی و منطق را نزد وی آموخت. سپس برای کسب علوم عقلی راهی اصفهان شد و حدود هشت سال در آن‌جا ماند؛ پنج سال نزد ملا اسماعیل اصفهانی و حدود سه سال نزد ملا علی نوری علوم عقلی را فراگرفت و فقه را نیز نزد آقا محمدعلی نجفی خواند. سپس به مشهد بازگشت و پنج سال به تدریس حکمت و اندکی فقه و تفسیر پرداخت. در بازگشت از زیارت خانۀ خدا، جهت مداوا و تهذیب نفس، سه سال در مدرسۀ حاج محمد ابراهیم‌خان در کرمان به خدمتکاری مشغول شد. آنگاه به زادگاهش سبزوار برگشت و تا پایان عمر، نزدیک به ۳۰ سال، به تدریس اشتغال ورزید. حوزۀ درسی حکیم سبزواری که همواره با تهذیب اخلاق همگام بود، از پرآوازه‌ترین حوزه‌های درسی علوم عقلی در قرون اخیر بوده است. آخوند ملا حسینقلی همدانی، میرزا عباس حکیم دارابی، میرزا نصرالله قمشه‌ای، وثوق‌الحکما ابراهیم سبزواری، میرزا اسماعیل سبزواری و آقا میرزا حسین سبزواری از تربیت‌یافتگان این حوزه‌اند. سبزواری با آن که شارح حکمت متعالیۀ صدرایی است، ولی به واسطۀ دقت نظر، قدرت استدلال و اسلوب بیان، آثارش گاه بر آثار ملاصدرا ترجیح دارد و از همین رو شرح ''منظومۀ'' ''حکمت'' او، مهم‌ترین مدخل فهم حکمت متعالیه به‌شمار می‌آید. سبزواری در پاره‌ای از مباحث همچون برهان تضایف در اتحاد عاقل و معقول، اتحاد مادّه و صورت، و بقای موضوع در حرکت جوهری، آرای خاصی در مقابل رأی ملاصدرا ابراز داشته است. از آثارش: ''شرح مثنوی'' مولوی؛ ''اسرارالحکم'' در فلسفه به فارسی؛ ''شرح دعاء صباح''؛'' شرح دعاء جوشن کبیر''؛ ''نبراس در اسرار عبادات''؛ حواشی بر ''اسفار''؛ شرح ''شواهدالربوبیة''؛ ''منظومه''؛ ''شرح منظومۀ'' منطق و حکمت (''اللئالی المنتظمة'' و ''غررالفرائد'') که بر آن بیش از شصت حاشیه و شرح نگاشته‌اند.
<br><!--25080200-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]
[[رده:عرفان]]
[[رده:اشخاص و فرقه ها]]
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]]
[[رده:اسلام، ایران و شرق]]