نمایش مبدأ برای وان ولک، جان هازبروک (۱۸۹۹ـ۱۹۸۰)


وان ولِک، جان هازْبروک (۱۸۹۹ـ۱۹۸۰)(Van Vleck, John Hasbrouck)<br/> [[File:40046900.jpg|thumb|وان ولِک، جان هازْبروک]]

فیزیک‌دان امریکایی و از بنیانگذاران نظریۀ نوین مغناطیسی (← [[مغناطیس|مغناطیس]]). به‌سبب فعالیت‌هایی که برای شناسایی ساختار الکترونی سامانه‌های مغناطیسی و سامانه‌های بی‌نظم انجام داد، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۷۷ دست‌ یافت. او این جایزه را مشترکاً با دانشجویش، فیلیپ آندرسون<ref>Philip Anderson

</ref>، دریافت کرد. وان ولک در میدل‌تاون<ref>Middletown 
</ref>، واقع در کنتیکت<ref>Connecticut 
</ref>، زاده شد و در دانشگاه‌های ویسکانسین<ref>Wisconsin </ref> و هاروارد درس خواند. در ۱۹۲۷، استاد دانشگاه مینه‌سوتا شد و از ۱۹۳۴ تا ۱۹۶۹، استاد دانشگاه هاروارد شد. او با استفاده از مکانیک موجی<ref>wave mechanics</ref> نظریه‌ای به‌دست آورد که خواص مغناطیسی اتم‌های منفرد را در مجموعه‌ای از عناصر شیمیایی به‌دقت توضیح می‌دهد. همچنین، مفهوم پذیرفتاری<ref> susceptibility </ref> مستقل از دما را در مواد پارامغناطیسی، که اکنون پارامغناطیس وان ولک<ref>Van Vleck paramagnetism </ref> نامیده می‌شود، معرفی کرد. تدوین نظریۀ میدان لیگاند<ref>Ligand field theory</ref> یکی از مفیدترین ابزارهایی است که برای تعبیر نقش‌های پیوندهای شیمیایی در ترکیبات کُمپلکس به‌دست آمده است. در این نظریه، با توجه به تأثیری که اتم‌های همسایه بر الکترون‌های اتم‌های خاص می‌گذارند، خواص مغناطیسی، الکتریکی، و اُپتیکی بسیاری از عناصر و ترکیبات را توضیح می‌دهند.

&nbsp;

----

[[Category:فیزیک و مکانیک]] [[Category:(فیزیک و مکانیک)اشخاص و آثار]]