نمایش مبدأ برای غرای شیرازی، اسدالله ( ـ۱۲۹۰ق)


غَرّای شیرازی، اسدالله (  ـ۱۲۹۰ق)<br>
<p>شاعر ایرانی. نخست هجو و هزل می‌گفت، اما بعدها به مداحی اهل بیت (ع) روی آورد و بیشتر قصایدش را در ستایش امامان سرود و از مدح حکام و امرا دوری ‌جست. بخشی از ''دیوان'' او با نام ''فکاهیات غرا ( هاشمیه)'' در هزل و هجو شیخ ابوالقاسم شیرازی، امام مسجد نو شیراز و خانواده‌اش در دورۀ ناصرالدین‌شاه قاجار، در بمبئی به چاپ رسید، اما شاه قاجار از ورود آن به ایران جلوگیری کرد. ''هاشمیه'' به‌سبب آن‌که دربردارندۀ اصطلاحات و کلمات روزمرۀ مردم شیراز است اهمیت دارد.</p>
<br><!--32007900-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]