نمایش مبدأ برای خواندمیر، غیاث الدین (هرات ۸۸۰ـ دهلی ۹۴۲ق)


خوانْدْمیر، غیاثُ‌الّدین (هرات ۸۸۰ـ دهلی ۹۴۲ق)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =غیاث الدین خواندمیر
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=هرات ۸۸۰ق
|تاریخ مرگ=دهلی ۹۴۲ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =مورخ
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت = مشاور حبیب الله ساوجی، خدمت در دربار خدمت بابرشاه تیموری و پس از او پسرش همایون شاه
|جوایز و افتخارات =
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =همام الدین محمد (پدر)
|گروه مقاله =حبیب السیر
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}<p>مورخ ایرانی. فرزند همام‌الدین محمد وزیر سلطان‌محمود میرزا، پادشاه ماوراءالنهر، بود. مادرش دختر میرخواند، نویسندۀ ''روضةالصفا''، بود. به خدمت سلطان حسین بایقرا (۸۷۳ـ۹۰۶ق) درآمد. چندی مشاور حبیب‌الله ساوجی، وزیر دورمیش‌خان، حاکم صفوی هرات، بود و کتاب ''حبیب‌السیر'' را به نام او نوشت. در ۹۳۵ق در آگره به خدمت بابرشاه تیموری و پس از او به خدمت پسرش همایون‌شاه رسید و ''همایون‌نامه'' را به نام او نوشت. از آثار وی می‌توان به ''مآثرالملوک''، دربارۀ سخنان خردمندانه پادشاه ایران در زینت آیین جهانداری؛ ''خلاصةالاخبار''، چکیده‌ای از تاریخ عمومی ایران، ''دستور الوزراء،'' در زندگی و کارهای وزیران ایران؛ ''حبیب‌السیر فی اخبار افراد البشر''، تاریخ عمومی ایران و جهان اشاره کرد. غیاث‌الدین پس از مرگ در دهلی در کنار آرامگاه نظام‌الدین اولیا به خاک سپرده شد.</p>
<br><!--19093900-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:مورخان و کتابهای تاریخ]]