نمایش مبدأ برای ابودلف ینبوعی، مسعر بن مهلهل (قرن ۴ق)


ابودُلَف یَنْبوعی، مَسْعَر بن مُهَلْهِل (قرن ۴ق)<br>
<p>شاعر و سیاح عرب. ابتدا در خدمت [[سامانیان]] و [[صفاریان]]، و در اواخر عمر در خدمت [[آل بویه]] در [[ری، شهر|ری]] و [[شیراز، شهر|شیراز]] بود. دو رساله منسوب به ابودلف است: رساله‌ای در شرح سفر ادعایی او به [[چین]]، از طریق سرزمین‌های ترک‌نشین [[آسیای میانه]]، که در صحت آن تردید است؛ و رسالۀ دوم در توصیف سفرهای او به شمال و غرب [[ایران]]، که ارزش آن در اطلاعاتی است که دربارۀ معادن و پدیده‌های طبیعی این نواحی می‌دهد. از اشعار او فقط یک قصیدۀ ساسانیه باقی مانده که به نام [[صاحب بن عباد|صاحب بن عَبّاد]] سروده و سند اجتماعی ارزشمندی از زندگی قرون میانۀ اسلامی و منبعی زبان‌شناختی دربارۀ مصطلحات پیشه و طرز بیان گدایان و دزدان است. یاقوت حموی در ''معجم‌البلدان'' از این دو رساله نقل کرده است.</p>
<br><!--11068800-->
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]
[[رده:جهانگردی]]
[[رده:جهانگردان]]