نمایش مبدأ برای شعرانی، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ هامبورگ ۱۳۵۱ش)


شَعرانی، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ هامبورگ ۱۳۵۱ش)<br>
[[پرونده: 26094600-1.jpg | بندانگشتی|شَعراني، ابوالحسن]][[پرونده: 26094600.jpg | بندانگشتی|شَعراني، ابوالحسن]]
{{جعبه زندگینامه
|عنوان = ابوالحسن شَعرانی
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=تهران ۱۲۸۲ش
|تاریخ مرگ= هامبورگ ۱۳۵۱ش
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =فیلسوف
|شغل و تخصص های دیگر=قرآن‌پژوه، استاد علوم معقول و منقول
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار  =تعلیقات بر تفسیر ابوالفتوح رازی (12 جلد)؛ تعلیقات بر تفسیر مجمع‌البیان
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =فلسفه، منطق و کلام
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}فیلسوف، قرآن‌پژوه و استاد مسلّم علوم معقول و منقول اسلامی. از نوادگان ملا فتح‌اله کاشانی بود. پس از خواندن درس‌های مقدماتی در مدرسۀ مروی، در [[قم، شهر|قم]] و [[نجف]]، به یادگیری فقه، علوم عقلی وعلوم ریاضی پرداخت و در محضر عالمانی چون آقا شیخ بزرگ ساوجی و میرزا محمود قمی و ملا علی همدانی و ابوتراب خوانساری درس خواند. علوم ریاضی را از حبیب‌اله ذی‌الفنون و علوم عقلی را از میرزا محمد کهکی قمی فراگرفت. زبان‌های عبری، فرانسه و عربی را به خوبی می‌دانست. او به ریاضیات و هیئت قدیم تسلّط داشت. در تهران به تدریس علوم عقلی پرداخت. از شاگردان او می‌توان حسن حسن‌زاده آملی و [[جوادی آملی، عبدالله (۱۳۱۲ش)|عبدالله جوادی آملی]] را نام برد. در حرم [[عبدالعظیم حسنی|عبدالعظیم]] مدفون است. از آثارش: تعلیقات بر ''تفسیر ابوالفتوح رازی'' (۱۲ جلد)؛ تعلیقات بر تفسیر ''مجمع‌البیان''؛'' نثر طوبی'' (در لغات قرآن)؛ تصحیح و تعلیقات بر ''تفسیر صافی''، تصحیح تفسیر ''منهج‌الصادقین''؛ ترجمۀ ''صحیفۀ سجادیه''؛ ترجمۀ ''تبصرة المتعلمین''؛ تعلیقات بر ''وسائل‌الشیعه''؛ ترجمۀ ''هیئت فلاماریون''؛ ''راه سعادت''؛ شرح و تعلیقه بر ''کشف‌المراد'' علامۀ حلّی (شرح ''تجرید الاعتقاد'')؛ تعلیقه بر ''اسرارالحکم'' سبزواری؛ تصحیح شرح ''اصول کافی'' ملا صالح مازندرانی.
<br><!--26094600-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:اشخاص و عناوین، اصطلاحات و مفاهیم عمومی]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:علوم قرآنی]]
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]]
[[رده:اسلام، ایران و شرق]]