نمایش مبدأ برای آملی، سید حیدر (آمل ۷۲۰ـ پس از ۷۸۲ق)

آمُلی، سید حیدر (آمل ۷۲۰ـ پس از ۷۸۲ق)   Amoli, Sayyid Haydar   

عارف و عالم شیعی امامی. از علویان مازندران بود و به صوفی آوازه داشت. برای تحصیل زادگاهش را ترک کرد و به استرآباد، خراسان و اصفهان رفت. سپس به آمل بازگشت و به وزارت فخرالدوله بن شاه کیخسرو رسید و جاه و جلال بسیار یافت. وی برای تزکیۀ نفس و تصفیۀ باطن، از مال و مقام و خانوادۀ خود درگذشت و مدتی به اصفهان رفت و به نورالدین اصفهانی دست ارادت داد. آن‌گاه قصد گزاردن حج کرد، اما به‌سبب بیماری در عراق ماندگار شد و از محضر [[علامه حلی|علامه حلّی]] و دیگر علما و عرفای شیعۀ امامیه بهره برد و از فخرالمحققین، فرزند علامه حلی، اجازه گرفت. سید حیدر آملی یکی از مهم‌ترین متفکرانی است که کوشید بین عرفان [[ابن عربی، محیی الدین (مرسیه ۵۶۰ـ دمشق ۶۳۸ق)|ابن عربی]] و معارف شیعی وحدت ایجاد کند و پیوند میان این دو را بیان کند. 

از آثار اوست: ''التأویلات'' در تفسیر قرآن؛ ''جامع‌الاسرار و منبع‌الانوار''؛ ''نص‌النصوص'' در شرح ''فصوص‌الحکم'' ابن عربی؛ ''الارکان فی فروع شرایع‌ اهل‌الایمان''؛ ''اسرارالشریعة و اطوارالطریقة و انوارالحقیقة''؛ ''امثلة‌التوحید و ابنیة‌التجرید''؛ ''محیط‌الاعظم''.
----



<br/> &nbsp;

[[Category:دین اسلام]] [[Category:تاریخ و فرهنگ تشیع]] [[Category:عرفان]] [[Category:اشخاص و فرقه ها]]