نمایش مبدأ برای آشتیانی، میرزا محمدحسن (آشتیان ۱۲۴۸ـ تهران ۱۳۱۹ق)


آشتیانی‌، میرزا محمدحسن‌ (آشتیان ۱۲۴۸ـ تهران ۱۳۱۹ق)   Ashtiani, Mirza Mohammad Hassan

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =میرزا محمدحسن آشتیانی 
|نام =Mirza Mohammad Hassan Ashtiani
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=آشتیان ۱۲۴۸ق
|تاریخ مرگ= تهران ۱۳۱۹ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=ادبیات و فقه و اصول
| شغل و تخصص اصلی =فقیه 
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =بحر الفوائد فی‌ شرح الفرائد؛ مباحث‌ الفاظ‌؛ کتاب‌ الخِلَل فی‌الفقه؛ کتاب القضاء؛ کتاب الوقف و احیاء الموات؛ ازاحةالشکوک عن حکم‌اللباس‌المَشکوک
|خویشاوندان سرشناس =میرزا جعفر آشتیانی (پدر)
|گروه مقاله =دین اسلام
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
[[پرونده:0136200.jpg|بندانگشتی|میرزا محمدحسن آشتیانی ]]
فقیه و روحانی ایرانی‌. از علمای معروف شیعه در زمان [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین شاه]] و [[مظفر الدین شاه قاجار|مظفرالدین شاه]] بود. سه ساله بود که پدرش (میرزا جعفر) از دنیا رفت. در ۱۳سالگی‌ (حدود 1261ق) برای‌ تحصیل‌ علوم‌ دینی‌ عازم‌ [[بروجرد، شهر|بروجرد]] شد. 4 سال نزد ملا اسدالله بروجردی، ادبیات و فقه و اصول را فرا گرفت. سپس به تدریس آن‌ها پرداخت. در 1265ق برای انجام تحصیلات تکمیلی راهی [[نجف]] اشرف شد. در نجف‌، به زمرۀ شاگردان‌ [[انصاری، شیخ مرتضی (بروجرد ۱۲۱۴ ـ نجف ۱۲۸۱ق)|شیخ‌ مرتضی‌ انصاری‌]] پیوست و یک‌ سال‌ پس‌ از وفات‌ شیخ‌ (۱۲۸۱ق)، و در شرایطی که به درجۀ اجتهاد رسیده بود، به‌ تهران‌ آمد و مرجع احکام شرعی این شهر و نیز اولین‌ ناشر آثار استادش‌ گردید. با سکنی گزیدن در تهران، توانست به ترویج افکار استادش، به خصوص در فن اصول بپردازد و طالبان علم را از گوشه و کنار به سوی خود رهنمون کند.

در ۱۳۰۷ق که‌ [[رژی، قرارداد|قرارداد رژی‌]] میان‌ دولت‌ ایران‌ و کمپانی‌ انگلیسی‌ رژی‌ منعقد شد، میرزای‌ آشتیانی‌ نقش فعال و مؤثری داشت. فتوای [[میرزای شیرازی ، محمدحسن (شیراز ۱۲۳۰ـ سامرا ۱۳۱۲ق)|میرزای شیرازی]] خطاب به او نوشته و ارسال شده بود و او از طرف میرزای شیرازی‌، رهبری‌ قیام‌ تنباکو را در ایران‌ به‌ عهده‌ گرفت‌ و پس‌ از ۵۵ روز مبارزه‌ و درگیری‌ بین‌ علما و مردم‌ با دولت‌، سرانجام‌ قرارداد در ۲۵ جمادی‌الثانی‌ ۱۳۰۹ق به‌دست ناصرالدین‌ شاه‌ رسماً لغو شد. وی‌ در ۱۳۱۱ق به‌ سفر [[حج|حج‌]] رفت‌. او در 71 سالگی فوت کرد. ابتدا پیکرش را در جوار بارگاه حضرت [[عبدالعظیم حسنی ( ـ۲۵۲ق)|عبدالعظیم حسنی]] به امانت سپردند تا به نجف اشرف انتقال دهند و پس از 8 ماه، به [[عتبات عالیات|عتبات]] بردند و در نجف کنار قبر [[شوشتری، جعفر بن حسین ( ـ۱۳۰۳ق)|حاج شیخ‌ جعفر شوشتری]] دفن کردند.  

از آثار اوست:‌ ''بَحرُ الْفَوائد فی‌ شرحِ‌ الفرائد''؛ که از بهترین حواشی بر رسائل شیخ‌ انصاری است؛ ''مباحث‌ الفاظ''‌؛ کتاب‌ ''الخِلَل فی‌الفقه''؛ کتاب ''القضاء''؛ کتاب ''الوَقْف و اِحیاء الْمَوات''؛ ''اِزاحةالشکوک عن حکم‌اللباس‌المَشکوک''.


----<br /> 
[[Category:دین اسلام]]
[[Category:فقه و اصول و احکام]]