نمایش مبدأ برای لوبرون، شارل (۱۶۱۹ـ۱۶۹۰)

[[پرونده:37090200-2.jpg|بندانگشتی|بخشی از سقف تالار آینه در کاخ ورسای شارل لوبرون]]

لوبرون، شارل (۱۶۱۹ـ۱۶۹۰م)(Le Brun, Charles)<br/> {{جعبه زندگینامه
|عنوان = شارل لوبرون
|نام =Charles Le Brun
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=۱۶۱۹م
|تاریخ مرگ=۱۶۹۰م
|دوره زندگی=
|ملیت=فرانسوی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی = نقاش
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =نقاش دربار لویی چهاردهم، رییس آکادمی فرانسه و کارگاه گوبلن
|جوایز و افتخارات =
|آثار =تاریخ اسکندر (لوور، پاریس)، تالار آینه در ورسای
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =نگارگری و مجسمه سازی جهان
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}هنرمند فرانسوی در شیوۀ باروک<ref>baroque

</ref>. از ۱۶۶۲م، نقاش دربار [[لویی چهاردهم|لوئی چهاردهم]] بود، و سال‌ها ریاست آکادمی فرانسه<ref> French Academy </ref> و کارگاه گوبلن<ref>Gobelins </ref> را برعهده داشت؛ این کارگاه برای کاخ نوسازِ ورسای<ref>Versailles</ref>، آثار هنری، فرشينه‌های منقوش<ref> tapestries </ref>، و مبلمان می‌ساخت. لوبرون در اوایل دهۀ ۱۶۴۰م در [[رم، شهر|رم]]، نزد [[پوسن، نیکلا (۱۵۹۴ـ۱۶۶۵)|پوسن]]<ref>Poussin </ref> هنر آموخت، و در ۱۶۴۶م به [[پاریس، شهر|پاریس]] بازگشت. در مقام رئیس آکادمی، و با حمایتِ کولبر<ref>Colbert </ref>، وزیر قدرتمند، حاکم مطلق هنر در [[فرانسه]] شد. با سفارش آثار، و تعالیم هنری‌اش، همۀ هنرها و صنایع دستی را به خدمت تجلیل از حکومت لوئی چهاردهم، «خورشیدشاه»، درآورد. خود نیز طرح‌های تزیینی بزرگی همچون ''تالار آینه'' را در ورسای اجرا کرد (۱۶۷۹ـ۱۶۸۴م)، و تک‌چهره‌های رسمی نیز پدید آورد. لوبرون که فرزند یک مجسمه‌ساز بود، در کودکی استعدادش را بروز داد، و پس از چندی هنرآموزی نزد [[وویه، سیمون (۱۵۹۰ـ۱۶۴۹)|ووئه]]<ref>''Vouet'' </ref> و پوسن، در ۱۹‌سالگی نقاشِ شاه، و در ۱۶۴۸م از اعضای مؤسس آکادمی شد. نخست تحت حمایت فوکه<ref>Fouquet </ref> قرار گرفت، و شاتو دو وو<ref>Château de Vaux </ref> را برای او تزیین کرد؛ سپس از حمایت کولبر برخوردار شد، که در ایجاد نظامی هنری و تولیدیِ در خدمت حکومت مطلقۀ لوئی چهاردهم، لوبرون را بهترین ابزار یافت. در ۱۶۶۲م نقاش اول شاه، و در ۱۶۶۳م رئیس کارگاه سلطنتی مبلمان<ref>Manufacture Royale des Meubles</ref> شد، و آکادمی را تحت حاکمیّت انحصاری خود درآورد. طراحی داخلی ورسای (به‌ویژه پلکان سفیران<ref> Staircase of the Ambassadors </ref> و ''تالار آینه'') را اجرا کرد، و کارگاه گوبلن را با استخدام نقاشان، مجسمه‌سازان، بافندگان، رنگرزان، طلاسازان، و صنعتگران دیگر، به مرکز بزرگ صنایع هنری مبدّل ساخت. انبوه آثار لوبرون، نقاشی‌های دینی و تاریخی، ازجمله مجموعۀ ''تاریخ اسکندر''<ref>''History of Alexander'' </ref> ([[لوور]]<ref>Louvre </ref>، پاریس) برای پرده‌های منقوش؛ تک‌چهره‌سازی، همچون گروه‌ پیکرۀ یاباخ<ref>Jabach </ref> بانکدار و خانواده‌اش (موزۀ ملی، [[برلین]]<ref>Staatliche Museen, Berlin </ref>)؛ و طراحی‌های تزیینی بسیاری را دربر‌می‌گیرد. پس از درگذشت کولبر در ۱۶۸۳م، [[مینیار، پیر (۱۶۱۲ـ۱۶۹۵)|مینیار]]<ref>Mignard</ref>، دشمن لوبرون، اختیارات وی را از آنِ خود کرد، ولی لوئی چهاردهم ستایشگر وفادارِ لوبرون باقی ماند.

&nbsp;

----

[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:پیش از قرن 20 - اشخاص]]